به گزارش غیرمنتظره و به نقل از حکایت گیلان؛ محمد نقدی در این فیلم می‌گوید: این ساختمان ۲۰۰ ساله متعلق به امیر امان الله خان صوفی سیاوش، خان املش است که در روستای اُمام قرار دارد. یک اثر دیگر به نام میل اُمام نیز در ارتفاع مشرف بر آن است.

وی با گشتی در این خانه و اطرافش، ساختمانی دو طبقه سالم با مصالح چوب، آجر خشتی و سنگ را به نمایش گذاشته که درب و پنجره های زیادی دارد. ساختمان سالم است و داخل آن گچ بری هایی دارد که بر اثر فرسایش می‌ریزند. درب اصلی آن شکسته و گاوهای روستا برای فرار از گرما به آن پناه می‌برند.

نقدی در توضیحات این پست اینستاگرامی، از این خانه به عنوان یک اثر ثبت شده در فهرست آثار ملی ایران نام برده و نوشته است: میدونی طنز ماجرا چیه؟ یه خونه ۲۰۰ ساله که می‌تونست موزه بشه اما شده گاوداری. در ویکی پدیا می‌خوانیم این خانه در تاریخ دو شهریور ۱۳۸۲ با شماره ۱۰۵۸۵ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت و قرار شد بازسازی بشه و بخاطر موقعیت خوبش محلی برای گردشگری.

متولی به نام‌ میراث فرهنگی
بنابر گزارش حکایت گیلان هر اثر ثبت شده در فهرست آثار ملی ایران باید محافظت، نگهداری و بازسازی شود. اما چیزی که می‌بینیم این است یک اثر با مولفه های ملی رها شده و به این‌ روز افتاده است. اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان متولی آثار ثبت شده این استان است.
پایگاه تحلیلی و خبری حکایت گیلان تاکنون خبرهایی درباره تخریب کشتی چوبی کرگانرود و اثر طبیعی ملی آبشار ورزان سوباتان تالش را منتشر کرده است. با وضعیت کنونی این پرسش می‌شود که میراث فرهنگی گیلان از چه چیزی حفاظت می‌کند؟
آیا بی سروسامانی آثار ملی و تخریب آن در گیلان مصداق ترک فعل توسط سازمان متولی است یا نه؟