به گزارش غیرمنتظره، جلسات رای اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم روز چهارشنبه به پایان رسید و هر ۱۹ وزیر پیشنهادی راهی دولت شدند. در این بین مخالفت‌هایی که با برخی وزرا شد، جنجال‌های زیادی به پا کرد.

در همین رابطه، عصر ایران نوشته است: آقای امیرحسین ثابتی، نماینده نزدیک به جبهه پایداری در مجلس شورای اسلامی است. او در مخالفت با سید عباس عراقچی سخن گفت، فیلمش را در کانال تلگرامی‌اش گذاشت و متواضعانه، آن را «نطق تاریخی» خواند که البته نه از نظر غنا و محتوا تاریخی بود و نه حتی از نظر تعداد خلاف واقع‌های به کار رفته در نطق که رکوردداران تاریخی در این زمینه بسیارند و از این موضوع در می‌گذریم. (هر چند که از حق نباید گذشت که همین که کسی نطق خود را تاریخی بخواند خودش تاریخی است!)

اما جناب ثابتی نکته‌ای گفت که هر چند این هم تاریخی نیست ولی حرف درستی است و آن هشدار به نمایندگان بود که «بعدش باید تو روی مردم نگاه کنید». او البته این جمله را اینجا گفت که اگر می‌خواهید به عراقچی رای بدهید، بدهید ولی بعدش باید تو روی مردم نگاه کنید.

این خیلی خوب است که یک نماینده، یک وزیر، یک مدیر و یک سیاستمدار، به فکر این باشد که چگونه می‌خواهد به روی مردم نگاه کند. به ویژه وقتی کسی در جایگاه وکالت مردم قرار گرفته باید بیش از هر فرد دیگری به فکر چشم در چشم شدن با موکلانش باشد. این طرز فکر آقای ثابتی، ستودنی است اما جسارتاً این سوال پیش می‌آید که خود او چگونه می‌خواهد تو روی مردم نگاه کند وقتی رویکردها و مواضعش با خواسته‌های دستکم ۸۰ درصد از مردم ایران یا همان موکلان محترم، در تضاد و تقابل است؟!

انتخابات ریاست جمهوری اخیر، یک شاخص تاریخی بود که نشان داد مردم ایران چگونه می‌اندیشند و چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. آشکار است که هم رأی دهندگان به پزشکیان و هم آن ۵۰ درصدی که حتی در مرحله دوم هم رای ندادند، مخالف روش‌ها و سیاست‌هایی هستند که ثابتی و امثال او در جبهه پایداری و برخی جریان‌های سیاسی دیگر بر کشور تحمیل کرده اند.

اگر پایداری چی‌ها این را نفهمیده اند، وا اسفا که خورشید را می‌بینند و درکش نمی‌کنند ولی اگر می‌فهمند و همچنان خلاف راه مردم می‌روند، وامصیبتا که به سمت خورشید لجن می‌افکنند تا به زعم خودشان تاریکش کنند.

فقط کافی است به مطالبات عمومی در زمینه‌هایی مانند سیاست خارجی، برجام، FATA، آزادی‌های اجتماعی، گزینش ها، سهمیه ها، بررسی صلاحیت ها، موضوع زنان، گشت ارشاد، اینترنت و فیلترینگ، صدا و سیما، اتباع خارجی، اقتصاد و… بنگرید و سپس مورد به مورد بررسی کنید که جریان جبهه پایداری و جلیلی و مریدانش تا چه اندازه مقابل خواسته‌های اکثریت مطلق مردم ایران است.

واقعاً کسانی که تقریباً در همه حوزه ها، در برابر دیدگاه و خواسته‌های عموم ملت ایران قرار گرفته‌اند چگونه و با چه رویی می‌توانند توی روی ملت ایران نگاه کنند؟! جالب اینجاست که همین‌ها جرات این را هم که مسوولیت کارها و رویکردهای خود را بر عهده بگیرند ندارند. در مناظره‌های تلویزیونی دیدیم که هیچکدام‌شان حاضر نشدند گشت ارشاد را تایید کنند و به گردن بگیرند یا حتی زاکانی که در دوران او حجاب بان‌های مترو فعال شده بودند، حاضر نشد کارشان را تایید کند و طفره رفت. در زمینه اینترنت نیز همین گونه بود و در عرصه اقتصاد نیز حاضر نشدند بپذیرند محدودسازی‌های آنان در عرضه سیاست خارجی و مناسبات بین بانکی معیشت مردم را در مضیقه قرار داده است.

بله! خوب است که سیاستمدار به فکر این باشد که با چه رویی می‌خواهد توی روی مردم نگاه کند ولی خوب‌تر آن است که قبل از این فکر، خودش را با مردم هماهنگ کند و گوش به فرمان مردم باشد چرا که سیاستمداران، هویتی ندارند جز اجیرشدگان مردم برای رتق و فتق امور کشور مردم و نوکری و خدمتگزاری مردم در برابر مزد معین. اگر این را بفهمند، این را هم خواهند فهمید که چگونه به عنوان یک خدمتکار توی روی اربابان خود که مردم هستند نگاه کنند: نگاهی آمیخته با تواضع، ادب، قدرشناسی و انتظار برای اوامر بعدی. غیر این باشد، همان بهتر که نه نگاه کنند و نه ادای آدم خوب‌ها را در بیاورند!