به گزارش غیرمنتظره و به نقل از رشتکده، انتصابات مدیران گیلان در دولت چهاردهم با واکنش‌های متعددی مواجه بوده است. خود استاندار با رویکردعدم شتاب زدگی به تدریج زمینه‌های تغییرات را رقم زده است و البته شکل ماجرا طوری است که نشان می‌داد باید منتظر باشیم کل مدیران گذشته دچار تغییر و تحول شوند. در واقع دیر و زود دارد و سوخت و سوز ندارد. هرچند برخی مدیران ارشد کشوری در مقابل تغییرات مقاومت می‌کنند و برخی از مدیران فعلی استان هم با چنگ و دندان در حال تلاش برای ماندگاری خود هستند.

انتصابات در گیلان از سه منظر قابل بررسی است.

در رسته مدیران ستادی استانداری تغییرات قابل توجه و مناسب بود. ترکیبی از مدیران همسو با دولت روی کار آمدند و برخی از مدیران نیز حضور دارند که رزومه ملی کسب کرده‌اند. بازگشت برخی مدیران قبلی هم طوری بوده که افرادی حضور پیدا کردند که واقعا جایشان خالی بود.

در بحث انتصاب فرمانداران تغییرات آرام آرام و با سختی در حال شکل‌گیری است. چند اتفاق تاریخی هم رقم خورد و شاهد حضور زنان و اهل سنت در راس فرمانداری‌ها هستیم. با این حال استاندار در زمینه تغییرات فرمانداران با موانع زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و صلاحیت‌ها از مرکز به سختی حاصل می‌گردد. ولی تا همینجا تلاش‌ها برای انتصابات فرمانداران قابل توجه بوده است.

ولی در زمینه انتصابات مدیران کل روند چندان مساعد به نظر نمی‌رسد. اکثر مدیران از دولت قبلی مانده‌اند و برخی هم که منصوب شدند نسبت چندانی با دولت فعلی ندارند. عدم تغییر مدیران ارشاد، ورزش، علوم پزشکی، آموزش و پرورش و دانشگاه‌های دولتی بسیار عجیب است و عجیب‌تر آنکه همه آن‌ها مایلند در راس کار باقی بمانند و وزرا هم چندان توجهی به گیلان نمی‌کنند.

استاندار گیلان از همه طرف تحت فشار برای انتصابات است و البته تا اینجا به شخصه توانسته تلاش کند پرچم تغییرات را بلند کند. ولی مانع بزرگ او یکی زمان است و دیگری محدوده اختیارات و سخت‌گیری‌ها از مراکز بالادستی و نظارتی! واقعیت این است حق‌شناس در این داستان تغییر به نوعی تنها است. با همه این تنهایی‌ها و فشارها او گام‌های مهمی را برداشته است و باید دید این مسیر تا کجا ادامه دارد.