به گزارش غیرمنتظره و به نقل از چند ثانیه، بامداد یکشنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۳ که ایرانی‌ها از خواب بیدار شدند مثل خیلی از روزهای پر حاشیه دیگر در خاورمیانه، باز هم با یک خبر شگفت زده شدند. خبر این بار سقوط بشار اسد رییس جمهور سوریه و فرار او به مسکو بود.

اما در ایران عده‌ای ناراحت بودند که چرا نظام ایران از اسد و حکومتش حمایت نکرد و عده‌ای از این ناراضی که چرا ایران پول مردمش را در سوریه هدر داد و دستاوردی نداشت.

این اشتباه راهبردی باعث شد برخی در داخل به گونه‌ای حمایت از سوریه را مطرح کنند که گویا همه مسائل به اسد و رژیمش بر می‌گردد.

از اظهارات رسایی نماینده نزدیک به جبهه پایداری برای قرآنی نشان دادن حمایت از اسد تا مهدی طائب از وعاظ معروف تندرو که گفت میان سوریه و خوزستان، اولویت ما با سوریه است.

همین مواضع غیر منطقی این تفکر را رواج داد که حضور و هزینه ایران در سوریه برای حفظ اسد بوده، تفکری که حالا با سقوط این رژیم به پایه اصلی انتقادات بدل شده است.