اختصاصی / به گزارش غیرمنتظره، روزی که اسماعیل حاجی پور آمد تا نام داماش را زنده نگه دارد پیه همه چیز را به تنش مالید. از فروختن ماشین و زمین و خانه خودش، برادرش و پسرش تا سر و کله زدن با هرکس برای احقاق حق هواداران داماش. آنروز حاجی پور حساب همه چیز را کرده بود.

کسی نیست که اشک هواداران داماش در روز ننگین فوتبال ایران، بازی برگشت پلی آف صعود به لیگ یک مقابل نیروی زمینی در رشت را ببیند و فریاد عادلت خواهی سر ندهد، اما بودند لجن پراکن های غیربومی که برای عقده گشایی از هیچ توهینی کم نگذاشتند.

کسی نیست که وقتی فرهام زاهد با عصبانیت و صدایی به پشتوانه خشم هزاران رشتی و گیلانی، فریاد زد دست و پای کسانی که به داور بازی [برگشت پلی آف صعود به لیگ یک] را می بوسد، یک «دمت گرم» جانانه حواله عضو جوان شورای شهر رشت نکرده باشد، اما همان غیربومی های لجن پراکن که هَوَلِ یک حکم مشاوره هستند با یک مشت «دری – وری» گفته های فرهام زاهد را به دلخواه خود سانسور کرده و به او تاختند.

بله! مردم شریف گیلان. اینها همان غیربومی های متواری از استان همجوار هستند که برای رسیدن به مطامع شخصی خود از هیچ چیز دریغ نمی کنند. اینها همان افرادی هستند که برای یک حکم مشاوره از هیچ اقدام شرم آوری کم نمی گذارند. اما اینبار عوضی آمده اید! آقایان غیربومی، اینجا داماش است و زنده به پشتوانه هوادارانش، اینجا کسی باج نمی دهد، هِرّی!