اختصاصی / به گزارش غیرمنتظره، معین حسن‌زاده: این‌گونه در نظر بگیریم که امروز بیست‌وچند اردیبهشت ۱۴۰۰ است و یازده عضو شورا قرار است در یک میتینگ تبلیغاتی از عملکرد خود دفاع کرده و برای دوره ششم شورای شهر رشت از مردم طلب رأی نمایند! یازده عضو شورا برای دفاع از عملکرد خود چه خواهند گفت؟! اصلاً آیا چیزی برای دفاع وجود دارد؟!

شورای پنجم رشت از ابتدای آغاز فعالیت خود بیشتر از آنچه بخواهد عمل کند تنها شعار می‌داد و شعار! شعارهایی که البته طبق پیش‌بینی‌ها در قد و قامت همان شعارها باقی ماند. شورای پنجم رشت از روزهایی که هنوز کارش آغاز نشده بود جلسات انتخاب شهردار برگزار می‌کرد و به دنبال شهردار بومی رفت اما در اتفاقی قابل‌تأمل یازده شورا نشین اقدام به انتخاب مسعود نصرتی قزوینی نژاد کردند! یک فرد غیربومی که البته به‌خوبی از خجالت اعضای شورای شهر رشت نیز در آمد و خیلی زود رشت را به امان خدا ول کرد و پی پست و جایگاهی کشوری رفت.

پس‌ازاین اعضای شورا حدود یازده ماه بر سر انتخاب شهردار با یکدیگر جنگیدند و هر چه از دستشان بر می‌آمد علیه یکدیگر انجام دادند! پس از ماه‌ها درگیری و آبستراکسیون و اصطلاحاً زدن زیرآب شهرداران منتخب توسط شورانشینان، در نهایت ناصر حاج محمدی به‌عنوان دومین شهردار غیربومی شورای پنجم رشت کار خود را آغاز کرد.

آغاز بکار حاج محمدی همانا و انتقادات مداوم و سنگ‌اندازی‌ها نیز همانا، شورا و شهرداری به‌صورت موازی عمر می‌گذراندند و در شهر هیچ اتفاق خاصی رخ نمی‌داد به‌جز آسفالت معابر شهری که چند سالی بود به فراموشی سپرده شده بود، گاهی نیز صحبت‌هایی از ساخت تصفیه‌خانه شیرابه سراوان و افزایش ظرفیت کارخانه کود آلی و ساخت زباله‌سوز به میان می‌آمد که البته همواره قرار بود تا ۲ ماه دیگر این پروژه‌ها افتتاح شود.

از تصفیه‌خانه شیرابه سراوان یک سوله به‌جای ماند که تصاویری از تعطیلی آن منتشر شد و برخی مدعی بودند قرارداد تصفیه آن نیم لیتر در ثانیه است و این میزان در برابر حداقل ۵٫۵ لیتر تولید شیرابه در این منطقه چیزی حدود هیچ است! از ماجرای افزایش ظرفیت کارخانه کود آلی نیز یک مناقصه لغو شده و کوله باری حاشیه برجا ماند و ساخت زباله‌سوز نیز چیزی در حد یک شالوده و یک سوله بی‌دروپیکر بود. شورا نیز دلش را به تعدادی تفاهم‌نامه خوش کرده بود که البته هنوز هم این تفاهم‌نامه‌ها به‌جایی نرسیده‌اند.

حاج محمدی نیز از شهرداری رشت رفت و حالا دوباره اعضای شورا به جان یکدیگر افتاده‌اند تا شاید بتوانند از میان دعواها و درگیری‌های خود یک شهردار دیگر به رشت معرفی کند! دعواهایی که در این شورا پایانی نداشت و باید یک خدابیامرزی برای پدر شورای چهارم کرد که هرچه بود چنین فاجعه‌ای نبود!

حالا باید از مردم پرسید که واقعاً این شورا چه عملکرد قابل دفاعی از خود بجا گذاشته است؟ آیا آنان روز بیست‌وچند اردیبهشت ۱۴۰۰ روی آن را دارند تا پشت تریبون حاضر شده و ضمن دفاع از عملکرد خود از مردم بازهم طلب رأی کنند؟