به گزارش غیرمنتظره و به نقل از چندثانیه، علی رفسنجانی: اخیراً برخی رسانه‌های پرمخاطب مجازی، نسخه‌هایی برای «ثروتمندشدن» تجویز می‌کنند؛ این محتواها به مردم می‌گویند اگر ثروتمند نیستید، خودتان مقصرید! چون درگیرِ حقوق ثابت شده‌اید، هوشمندانه کار نمی‌کنید، جرأتِ خروج از منطقه امن را ندارید، یا حتی کسب ثروت برایتان باورپذیر نیست.

بله؛ طرح چنین نکاتی در شرایط عادی اقتصاد، قابل اعتناست اما در وضع بحرانی موجود که عمده مردم به‌واسطه سیاستهای غلط و ناکارآمدی‌ها زیرِ خط فقر مانده‌اند، مغالطه است. گویی فقر، صرفاً محصول کم‌باوریِ فردی بوده و اگر کسی امروز ثروتمند نیست به‌دلیل ضعفِ خودش است.

متأسفانه به‌دلیل رکود اقتصادی و بحران‌های متعدد مالی، بخش بزرگی از جامعه نمی‌توانند فردای شغل خود را تضمین‌شده بدانند؛ حقوق کارمندی کفافِ حداقل‌های زندگی را نمی‌دهد و اوضاع بازار، هرروز ناامن‌تر از دیروز می‌شود.

براین اساس، سخن گفتن از ثروتمندشدن، بدون اشاره به بی‌ثباتی، تورّم و نابرابری، بیشتر شبیه حذف صورت‌مسئله است؛ آن‌هم وقتی عده‌ای نه با کارآفرینی و تولید، بلکه با احتکار و رانت و رابطه، از بحران‌ها سود برده‌اند. اگرچه کارآفرینان ثروتمند، خیّر و پاکدست هم کم نیستند.

در نگاه انسانی و البته اسلامی نیز ثروت نه هدف نهایی که ابزارِ عدالت است و برهمین مبناست که بسیاری، نگرش مولا علی (ع) را ستایش می‌کنند؛ حاکمی که علی‌رغم ثروتش ساده می‌زیست اما برای رفاه همگانی تلاش می‌کرد، ساختار ناعادلانه را تاب نمی‌آورد و فقر مردم را نتیجه‌ی کوتاهیِ خود و دیگر حاکمان می‌دانست، نه ضعف آنان.

هرگونه نسخه‌ای که تنها مردم را مقصر و ساختارهای مشرف بر جامعه را تبرئه می‌کند، نه اسلامی است و نه واقعی؛ بلکه به سپری رسانه‌ای برای باندهای قدرت و ثروت بدل می‌شود تا ناکارآمدی‌ها، رانت‌ها و تبعیض‌ها را پنهان و فقر را به انتخاب فردی تقلیل دهد.