اختصاصی / به گزارش سپیدخبر، شاید بتوان مدعی شد رشت از معدود شهرها در جهان است که در تاریخ خود شهرداری اهل شعر و ادب داشته است! این ویژگی خاص رشت مربوط به زمانی است که انجمن شهر که امروز به شورای شهر بدل شده است، بجای واردات شهرداران غیربومی از داشته‌های خود بهترین استفاده را می‌برد. همانند آنچه در اصفهان و شیراز برای میرزاده عشقی و علی‌اصغر حکمت رخ داده بود. (بیشتر بخوانید)
جهانگیر سرتیپ پور بیست و چهارمین شهردار تاریخ رشت بود که پس از محمدعلی دادور توسط انجمن شهر در سال ۱۳۳۱ به‌عنوان شهردار رشت انتخاب شد و ۲ سال نیز سکان‌دار شهرداری رشت بود. سرتیپ پور که بیشتر او را به‌عنوان یک چهره شناخته‌شده فرهنگی و ادبی می‌شناسند جدا از سیاست و شهرداری یک ترانه‌سرا، شاعر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس بود. (بیشتر بخوانید)
در مورد جهانگیر سرتیپ پور روایت‌های بسیاری از حوزه‌های مختلف وجود دارد که بخشی از آن‌ها سوابق هنری و ادبی، بخشی اقدامات خیرخواهانه، برخی دیگر آثار به تألیف رسیده و برخی نیز مربوط به دوران شهرداری اوست. در این میان اما می‌توان مدعی شد که از نویسنده کتاب نام‌ها و نامدارهای گیلان هیچ رد و نشانی در شهر رشت وجود ندارد.
خوانش مقاله “مزار جهانگیر سرتیپ پور در سلیماندارب ناشناخته است” از خانم مهری شیرمحمدی پیشنهاد می شود
مزار جهانگیر سرتیپ پور در گورستان سلیمانداراب رشت به شکلی غریبانه قرار گرفته است. سنگ‌قبری قدیمی که از بنای گور تا به امروز دستی بر سر و روی آن کشیده نشده، با نام جهانگیر سرتیپ پور مابین مزار میرزا کوچک خان جنگلی و مزار نصرت رحمانی خودنمایی می‌کند.
مبارز نوجوان راه نهضت جنگل اگر آن سال‌ها همانند سایر یاران میرزا کوچک خان به لوله تفنگ سپرده می‌شد شاید در مجاورت قبر ابراهیم فخرایی زیر دامنه مقبره میرزا کوچک خان دفن می‌شد، اما او سال‌ها پس از نهضت جنگل و ارائه خدمت به مردم شهر رشت جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. غم‌انگیزترین شرح‌حال از وضعیت مقبره این چهره برجسته اهل رشت غریبانه بودن مزار اوست. جایی که هیچ نام و نشانی از او وجود ندارد.
از جمله اقدامات وی می‌توان به تهیۀ نقشه جامع شهر رشت در زمان شهرداری، احداث فاضلاب در خیابان‌های اصلی شهر، تأسیس بنگاه حمایت مادران و نوزادان (که خود سال‌ها ریاست هیئت‌مدیرۀ آن را بر عهده داشت)، تشکیل کارگاه‌های گلدوزی و حصیربافی در مؤسسۀ نوانخانۀ رشت و تعلیم صنایع‌دستی به اطفال یتیم این مؤسسه. در مرداد ۱۳۴۲ به نمایندگی مردم رشت در مجلس شورای ملی انتخاب شد. در دوران نمایندگی با پیگیری و کوشش وی اقدامات ارزنده‌ای به شرح زیر انجام گردید: احداث راه رشت به فومن، تأمین اعتبار خرید زمین برای احداث فرودگاه رشت، خرید بانک خون برای بیمارستان پورسینا، توسعۀ کتابخانه ملی رشت، انجام مقدمات تأسیس دانشکدۀ کشاورزی و واگذاری ۲۰۰ هکتار زمین جهت تأسیس دانشگاه گیلان
همچنین از این نویسنده و شاعر مطرح گیلانی آثاری چون: گیلان نامه (جزوه‌ای در ۵۴ صفحه مصور در تعرفۀ محصولات کشاورزی و دامی و اوضاع طبیعی که در آبان ماه سال ۱۳۵۵ خورشیدی در رشت چاپ شد.)، اوخان مجموعۀ بیش از ۷۰ تصنیف و ترانۀ گیلکی که آهنگ ۱۵ ترانه آن را خود ساخته و بقیه روی آهنگ‌های خارجی تنظیم‌شده است. این کتاب با شعرهای آهنگین در سال ۱۳۳۸ در تهران توسط بانو فهمیه اکبر با تصاویر زیبایی از حسین محجوبی چاپ و منتشر گردید. نشانه‌هابی از گذشتۀ دور گیلان و مازندران که در سال ۱۳۵۶ چاپ و منتشر شد. ویژگی‌های دستوری و فرهنگ واژه‌های گیلکی که در سال ۱۳۶۹ چاپ و منتشر گردید. نام‌ها و نامدارهای گیلان (فهرست الفبائی نام بزرگان علم و هنر و ادب و تاریخ گیلان به انضمام توصیف اماکن تاریخی) در آذرماه ۱۳۷۱ منتشر شد. (بیشتر بخوانید)
- کد خبر 34984
- پرینت
