به گزارش غیرمنتظره، نوذر شفیعی کارشناس مسائل بین الملل در مورد خطر بالقوه طالبان برای منطقه و بویژه ایران به «چند ثانیه» می‌گوید: تاکنون طالبان سعی کرده رفتار متعادلی را با ایران داشته باشد، داستان اینکه این رفتار منطقی و متعادل ناشی از چه دلایلی است طولانی است ولی یکی از این دلایل این است که شرایط داخلی طالبان با اینکه ظاهرا با ثبات بنظر می‌رسد ولی بسیار شکننده است.

دوم اینکه نه الان بلکه چند وقت است که با پاکستان درگیر است. سوم اینکه ایران سیاست معقولی همکاری با طالبان را در پیش گرفته و در مقابل طالبان هم ترجیح می‌دهد از این سیاست پیروی کند.

بنظر می‌رسد به این سه دلیل طالبان سعی کرده یک رفتار متعادلی را با ایران درپیش بگیرد و نه رفتار تعارضی. دیدیم که طالبان در ارتباط با رودخانه هیرمند خیلی حاضر نیست که به موضوع وارد شود و قرارداد شفیق هویدا را به اجرا در بیاورد لذا سیاست سختگیرانه‌ای را درپیش گرفت.

تاکنون طالبان با ایران یک رفتار مدیریت شده داشته است ولی این همه رفتار طالبان نیست، مشخص نیست که ارتباط طالبان با جریان‌های تجزیه طلب بلوچ در ایران چقدر است ولی می‌شود تصور کرد که یک رابطه پنهانی بین آن‌ها وجود دارد.

دلیل این رابطه این است که طالبان دو حوزه جدایی طلب منطقه سرحد و بلوچستان را در پاکستان تقویت می‌کند و می‌توان تصور کرد که این تقویت به نوعی به داخل ایران و بلوچستان ایران ارتباط پیدا می‌کند.

اگر طالبان در ورود آب هریررود به ایران کارشکنی کرده است شاید اقدامات تاکتیکی باشد در پاسخ به مسئله مهاجرین افغان در ایران. البته شاید هم در برنامه آمایش سرزمینی که انجام می‌دهند بخواهند این آب‌ها را در مصارف کشاورزی سازمان دهی شده خودشان بکار گیرند که اینکار بر خلاف قواعد بین المللی است.

بعید بنظر می‌رسد که طالبان فرصت شاخ شدن در منطقه را داشته باشد، اگر چه شاید علایم موجود علایمی نگران کننده باشد ولی این علایم نه تنها ما، برای همه می‌تواند نگران کننده باشد.

در حال حاظر پالس‌های بسیار مثبتی از طرف طالبان به حکومت جدید سوریه مخابره شده که شاید برای ایران که در سوریه سیاست‌های دیگری را دارد، قدری نگران کننده باشد. شاید اگر ایران در سوریه دست به اقداماتی بزند حکومت سوریه هم بتواند از طریق باز کردن جای پایی در افغانستان برای ایران آسیب‌پذیر باشد.