به گزارش غیرمنتظره و به نقل از قلم آزاد، بهنیا ثابت رفتار نوشت: رسانه‌ها باید بتوانند به عنوان حلقه ارتباطی مردم و حاکمیت، آزادانه به انجام وظایف خود بپردازند. آزادی رسانه‌ها کلید موفقیت دولت پزشکیان خواهد بود و چنانچه دولت و به طور کلی حاکمیت، آزادی بیان و پس از بیان رسانه‌ها را به رسمیت بشناسند اولین گام موثر در راستای گذر از بحران بی‌اعتمادی مردم برداشته می‌شود.

مادامی که دولت گوش شنوایی برای شنیدن مشکلات جامعه از طریق رسانه‌ها را نداشته باشد و یا هر انتقاد و بیان هر واقعیتی از کف جامعه با برچسب‌هایی چون «غرب زدگی» و «وابستگی به بیگانه» و «تشویش» از سوی برخی دستگاه‌ها مواجه شود نمی‌توان انتظار داشت قدم موثری در راستای رفع مشکلات برداشته شود و در نتیجه، آن اکثریت قهرکرده نیز دلیل قانع کننده‌ای برای پایان قهرشان وجود ندارد.

در همین انتخابات گذشته بسیاری از رسانه‌ها با تمام توان سعی داشتند جامعه را به حضور در انتخابات تشویق نمایند اما حاصل آن حتی در دور دوم، غیبت بیش از ۵۰ درصدی جامعه بود. هرچند همین مشارکت نیز به لطف آگاهی بخشی به جامعه از سوی رسانه‌ها بوده است اما اگر سیاست‌های غلط دولت ها، مقبولیت رسانه‌ها و دغدغه مندی آن‌ها برای اوضاع و احوال کشور را نزد بخش بزرگی از جامعه زیر سوال نمی‌برد بدون شک شاهد مشارکت بالاتری بودیم.

مفهوم عام رسانه، گستردگی بالایی دارد و از صدا و سیما تا رسانه‌های مکتوب و مجازی و شبکه‌های اجتماعی و ماهواره‌ای و حتی بازی‌های رایانه‌ای و کتاب و نمایش و فیلم و سریال و موسیقی و هرآنچه پیامی را منتقل کند را شامل می‌شود. البته اگر به طور تخصصی‌تر و تنها در حوزه تبادل اخبار و تحلیل‌ها به دنبال مفهوم رسانه باشیم شرایط متفاوت خواهد بود. وظیفه دولت اول پزشکیان، وظیفه‌ای سنگین در راستای تعامل هرچه بهتر با انواع رسانه و دفاع از مقام اصحاب رسانه، به منظور ترمیم شکاف ایجاد شده با اکثریت قهرکرده جامعه و بازگرداندن اعتماد از دست رفته مردم است.

آنچه امروز با آن مواجهیم نتیجه سال‌ها سیاست‌گذاری دستوری و غلط در حوزه فرهنگ بوده است. تحدید و تعیین حد و مرزهای غیر کارشناسی، به تهدید جایگاه رسانه رسیده است. با کنار گذاشتن تعارفات مرسوم، رسانه کارکرد خود را تا حدود زیادی از دست داده است. فراموش نکنیم رسانه، سیر تحولی جامعه به سوی کمال و شکوفایی را تسریع و تسهیل می‌کند اما کارکرد تزریقی برخی تفکرات به جامعه را ندارد.

تضعیف رسانه نه به نفع جامعه است و نه به نفع حاکمیت. هنر ژورنالیستی به مسلخ کشیده شده و این امر، حاصل تفکرات آن دسته از صاحبان قدرت است که رسانه را با روابط عمومی سازمانها اشتباه گرفته‌اند و گمان می‌کنند اگر با اعمال قدرت، مانع از نشر تفکرات و دغدغه‌های خلاف میلشان شوند تفکرات تمام جامعه را نیز مدیریت و با خود همراه می‌کنند. غافل از اینکه جامعه از اقشار و گروه‌ها و تفکرات گوناگونی در کنار یکدیگر شکل گرفته و اگر بخش بزرگی از جامعه احساس کند تریبونی برای بیان دیدگاه‌هایش وجود ندارد راهش را از بخش‌های کوچکتر و اقلیتی جامعه جدا می‌کند.

حذف برخی چهره‌های شاخص و اثرگذار، سانسور و ممیزی، فیلترینگ، ارسال مطالب و یا ساخت آثار سفارشی، ایجاد و یاعدم رفع موانع برای فعالان و کسب و کارهای این حوزه، نبود امنیت شغلی از جنبه‌های مختلف، بها دادن بیش از حد به تفکرات یک طیف و نادیده گرفتن طیف‌های دیگر جامعه، همه و همه وضعیت موجود را رقم زده است و رئیس جمهور پزشکان و متولیان حوزه فرهنگ، امروز باید برای پایان وضع موجود و آغاز راهی جدید، قدم‌هایی سریع و محکم بردارند.

در روزگاری که امپراطوری رسانه‌ها در سیاست‌گذاری جهانی و موازنه قدرت اثرگذار است نمی‌توان ضرورت رسانه را زیر سوال برد و از سوی دیگر نمی‌توان با سیاست‌گذاری‌های اشتباه گذشته، همراهی اثرگذار رسانه‌ها و همراهی آحاد مردم را انتظار داشت.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که بر اساس آخرین گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز از آزادی رسانه‌ها از میان ۱۸۰ کشور بررسی شده، ایران در جایگاه ۱۷۶ است و تنها کشورهای اریتره، سوریه، افغانستان و کره شمالی در رده‌هایی پایین‌تر از ایران قرار دارند. از رئیس جمهور پزشکیان انتظار می‌رود به جای نادیده گرفتن اینگونه گزارش‌ها به دنبال رفع موانع موجود و ارتقای سطح آزادی رسانه‌ها در راستای بازگرداندن اعتبار رسانه‌ها و امیدآفرینی و همراهی جامعه باشد.

اگر آقای رئیس جمهور اراده‌ای برای پایان دادن به این وضعیت و آغاز راهی جدید در این عرصه داشته باشد بدون شک فعالان این حوزه نیز آمادگی بیان دیدگاه‌ها و راهکارهای خود را دارند.