به گزارش غیرمنتظره، روزبه علمداری: روز پنجشنبه از حضور سید محمد خاتمی در مراسم افتتاح بیمارستان هاشمی رفسنجانی جلوگیری شد. می‌توان تحلیل کرد که دلیل این منع علی رغم گشایش‌های نسبی سیاسی در ماههای اخیر و با وجود رفع محدودیت‌های سابق رسانه‌ای برای درج اظهرات او، در یک «تصمیم» نهفته است: ممانعت از عادی‌سازی حضور رسمی خاتمی در مجامع عمومی و سیاسی.

به عبارتی، تصمیم گیران می‌خواهند حضور خاتمی در سطحی محدود باقی بماند تا به دوران ماقبل «۸۸» بازنگردد. اما بنگریم که در این ۱۵ سال چه اتفاقاتی افتاد: پس از ممنوع الخروجی خاتمی در نوروز ۱۳۸۹، تحولاتی در کشورهای عربی رخ داد که ظهور گروههای ترویستی از جمله داعش، جبهه النصره و… از جمله آن‌ها بود. در سال ۱۴۰۰ نیز با خروج توافق شده و مفتضاحه آمریکا از افغانستان، طالبان که روزگاری مظهر تحجر دینی در جهان بود مجددا در افغانستان روی کار آمد و دولت‌های اسلامی و غربی ناگزیر از تعامل با آن شدند. و سرانجام تروریست‌های تحریرالشامی در سوریه کت و شلوار به تن کردند، ریش‌ها را کوتاه کردند و حاکم سوریه شدند.

در تمام این سال‌ها جای یک چهره یعنی سید محمد خاتمی خالی بود تا مانند قبل با سفر به کشورهای مختلف غربی و منطقه جلو برسازی تصویر خشن، متحجر و مرتجع از اسلام را بگیرد و گفتمان اسلام پویا و روزآمد را به جهانیان معرفی کند. تصور کنید در اوج سالهای خشونت داعش، خاتمی مثل قبل به دعوت‌های مکرر حضور در همایش‌های جهانی امکان پاسخ دادن می‌یافت و در قامت «ماندلای جهان اسلام و ایران» رشته‌های تروریست‌های سیاه‌پوش داعشی را با منطق اصیل و احترام برانگیز خود پنبه می‌کرد. بیخود نبود که سردار شهید او را فرصتی برای ایران و جهان می‌دانست، به او علاقه‌مند بود، مشتاق ملاقات با او بود و در آخرین روزها برای رفع محدودیت‌های او قصد شروع تلاش‌هایی را داشت.

این فرصت سوزی البته در داخل کشور نیز صدق می‌کند؛ درست در همین سالهایی که ده‌ها و صدها چهره ناشناخته که با تندخویی و تندگویی و دامن زدن به مطالبات توهمی سعی در ربایش نمایندگی اجتماعی را در فضای مجازی یا خارج از کشور دارند، شخصیت سالم و اصیل و محترم و امتحان پس داده‌ای چون خاتمی می‌توانست با مردم سخن بگوید، با حاکمیت رابطه‌ای مستقیم و شفاف داشته باشد و میانجی تأثیرگذار منازعات اجتماعی و سیاسی باشد.

اما افسوس که این محدودیت‌های بی‌مبنا که کسی هم آن را گردن نمی‌گیرد، فرصتی بزرگ را از جهان اسلام و ایران سلب کرده و می‌کند. امیدوارم پزشکیان با گفتمان وفاق خود بتواند این فرصت بی‌نظیر را به جامعه و منطقه و مسلمانان جهان برگرداند.