اغلب در شهرهایی که فرهنگ و نمادهای تاریخی مورد توجه قرار دارند، اشیاء و لوازمی که از قدمت چندانی برخوردارند، بعنوان میراثی از گذشتگان در موزه یا امکان خاص، پیش روی بازدیدگنندگان قرار می گیرند.
به گزارش سپیدخبر ؛ اهمیت چنین نگاهی ارائه ی ریشه های اجتماعی و فرهنگی برای مخاطبین است تا از این رهگذر دستمایه فخر و توجه بیشتر به گذشته را فراهم آورند.

اخیرا شهرداری خشکبیجار «ماشین تایپ ی» با قدمت ۵۵ سال متعلق به اولین شهردار این شهر را بعنوان وسیله ای با ارزش تاریخی، در معرض دید شهروندان قرار داد.
دستگاهی که از سال ۱٣۴٢ تا ۱٣۶٨ در شهرداری خشکبیجار مورد استفاده بود و اینک بعنوان یک شئ ارزشمند در محفظه ای شیشه ای، ابتدای سالن ورودی شهرداری قرار داده شده تا بعنوان نمادی از تاریخ تاسیس شهرداری خشکبیجار در سال ۱۳۴۲ نگهداری شود.
پر شمارند نمونه هایی مانند این ماشین تحریر ۵۵ ساله که قابلیت قرار گرفتن در ردیف اشیاء موزه ای را دارند و حتی اگر قدمت آنها به اندازه «جام مارلیک» یا «منشور حقوق بشر کورش» نرسد، اما تاثیر آن در «مانایی یک مفهوم ارزشمند فرهنگی»، کمتر نخواهد بود.
ابزارآلات کشاورزی و اشیاء قدیمی – مجموعه اسناد و مدارک مکتوب دوره ارباب رایتی و دستخط مستاجران بازار متعلق به دهه های پیشین – عکس های تاریخی از موضوعات مهم که روایتگر گوشه ای از تاریخ شهر است …
و اگر روزی موزه کوچکی در شهر ساخته شود، علاقه مندان بیشتری می توانند با اهداء موارد مشابه، به غنای این موزه کمک کنند.

اما مهمترین گنجینه تاریخی شهر خشکبیجار که سالهاست مورد بی اعتنایی قرار دارد، تنها بنای خاص با اهمیت تاریخی – یعنی «حمام ملک» است.
بنای این حمام که جنب مسجد جامع شهر قرار گرفته، علیرغم تخریب نسبی، همچنان گویای ارزش معماری و اهمیت تاریخی آن است که به روایتی قدمت آن به ۵۰۰ سال می رسد.
هرچند که این حمام سالهاست بعنوان انبار متروک مورد استفاده مالک خصوصی قرار دارد، اما امید می رود با پیگیری فرهنگ دوستان خشکبیجار و حمایت سازمان میراث فرهنگی گیلان و شهرداری خشکبیجار و البته همکاری خانواده “ملک”، این بنای زیبا روزی بعنوان سمبل تاریخی بخش خشکبیجار و بصورت مستقل یا بعنوان موزه ای گران سنگ مورد بهره برداری قرار گیرد و محل نمایش مجموعه اشیاء و تصاویر و اسناد تاریخی شهر خشکبیجار شود – تا از این رهگذر اگر مسافر و گردشگری پرسید «بجز طبیعت زیبا، شهرتان چه جای دیدنی دارد»، شهروندان «موزه ی حمام تاریخی ملک» را نشان دهند.

مشابه اقدام ارزشمند شهروندان و مسئولان شهر کوچصفهان نسبت به «پل خشتی» که در حاشیه این شهر قرار گرفته و میراثی گرانبها و از جاذبه های توریستی این شهر به شمار می رود.
اهمیت چنین رویکردی زمانی درک می شود که با گشت و گذار در شهرهای کوچک جهان، مشاهده کنیم برخی شهرداری ها از کمترین امکانات موجود برای عمق بخشی به فرهنگ و تاریخ شهر استفاده می کنند.
شاید قبلا یک “ماشین تایپ ۵۵ ساله” بی اهمیت بنظر می رسید و شهرداری می توانست باوجود کم مقدار بودن بودجه های عمرانی و دهها مشکل دیگر، به چنین موضوعی بی توجه باشد!
اما اهمیت دادن به خورده میراث بجا مانده از گذشتگان، برای نسل های کنونی تصویر جذابی از “هویت” به همراه دارد که تاثیر آن تدریجا بشکل «قوام فرهنگی یک شهر» بازتاب می یابد.
دیگر شهرها و دهات استان گیلان نیز، بویژه در نواحی جلگه ای که میراث فرهنگی کمتر بصورت ابنیه تاریخی یافت می شود، می توانند از الگوهای مشابه برای «بازتعریف رونق گردشگری» بهره مند شوند.
چرا که حتما در بخش های استان، بجز طبیعت و زیبایی های شگفت، میراث تاریخی متاخری از چند نسل قبل وجود دارد که شایسته توجه، نگهداری و ارائه است.
اقدام مهمی که ترسیم نتایج فرهنگی آن، خوش فکری شهرداران و شوراها را می طلبد.