به گزارش غیرمنتظره، یوجین مک‌دونالد می‌خواست به‌نحوی آن‌ها را از بین ببرد. مک‌دونالد که بنیانگذار شرکت سهامی زنیت (zenith) بود به همین خاطر از مهندسانش خواست کنترل از راه دوری بسازند که صدای آگهی‌ها را خاموش کند.

اولین تلاش‌شان در سال۱۹۵۰ کنترل از راه دوری بود به نام گروه تنبل‌ها که با کابل به تلویزیون وصل می‌شد. مشتریان کابل سیمی را دوست نداشتند بنابراین زنیت روی کنترل از راه دور بی‌سیمی کار کرد.

آن‌ها بسیار امیدوار بودند چیزی شبیه فلاش ماتیکی بسازند که یوجین پولی در سال۱۹۵۵ اختراع کرد. این وسیله پرتوی نوری به یک سلول نوری برقی (فوتوالکتریک تلویزیون) می‌تابید و نخستین کنترل از راه دور بی‌سیم تلویزیون محسوب می‌شد. اما مشکلاتی داشت که باعث شد، هیچ وقت اختراع عملی کاربردی درنظر گرفته نشود؛ مثلا هر بار که کسی لامپی را در خانه روشن می‌کرد کانال تلویزیون‌ها نیز عوض می‌شد!

آن‌ها دوباره به طرح اولیه بازگشتند و این بار از گروه فروش زنیت خواستند کنترل از راه دوری بسازد که به باتری نیاز نداشته باشد. فیزیک‌دانی به نام رابرت آدلر راه‌حلی یافت؛ او کنترل تعویض کانالی ساخت که از چکش‌های فنر‌داری استفاده می‌کرد تا به میله‌های آلومینیومی ضرباتی وارد کند و به این ترتیب صدا‌های مافوق صوتی تولید می‌کرد که گیرنده درون تلویزیون می‌توانست آن‌ها را تشخیص دهد. وقتی دکمه‌ها را فشار می‌دادید کنترل از راه دور صدای کلیک مختصری می‌کرد، به همین دلیل به «کلیک کننده» مشهور شد.

وقتی مک‌دونالد آن را دید، به وجد آمد و مرتب فریاد می‌زد: «باید داشته باشیمش! باید داشته باشیمش!». کنترل از راه دور جدید که دستور فضایی (space command) نام داشت، در سال۱۹۵۶ وارد بازار شد. کنترل از راه دور‌ها نتوانستند از شر آگهی‌ها خلاص شوند، اما مردم به کمک آن‌ها مرتب از این کانال به آن کانال می‌روند.

کنترل از راه دور بسیار ساده بود و ۴ دکمه داشت: کانال بعدی، کانال قبلی، روشن و خاموش، صامت کننده. اما به گیرنده‌ای نیاز داشت که ۶ لوله توخالی درون دستگاه تلویزیون داشت تا این نشانه‌ها را تشخیص دهد. این کنترل از راه دور به‌مدت یک ربع قرن همچنان استاندارد صنعت باقی ماند.

آدلر که مخترع پرکاری بود بیش از ۱۸۰ اختراع به نام خود ثبت کرد. نخستین اختراع او در سال۱۹۴۳ و آخرینش ۶۴سال بعد در سال۲۰۰۷ بود؛ یعنی درست پس از مرگش، حق اختراع گرفت. بنا بر گفته همسرش، مخترع کنترل از راه دور، خودش زیاد تلویزیون تماشا نمی‌کرد و بیشتر کتاب می‌خواند.