به گزارش غیرمنتظره؛ ورزش استان گیلان سال‌هاست که در اغما به سر می‌برد و از ورزش کشور جا مانده است و تغییر مدیریت چند سال اخیر نیز نتوانسته این رکود را متوقف کند.
ورزش گیلان مدتهاست که با مدال المپیکی و آسیایی قهر کرده ، علاوه بر آن شمار ورزشکاران المپیکی استان رو به قحطی گذاشته، سرانه فضای ورزش آن نیز ناچیز است و سهمش از پست‌های مهم مدیریتی در فدراسیون‌ها یک «هیچ بزرگ» است.
تعداد برگزاری مسابقات معتبرش آنقدر کم و ناچیز است که برگزاری جام نامجو در سال گذشته با وجود تمام حواشی ادامه‌دارش را به یک رنسانس تشبیه می‌کنند آن هم جام سطح پایینی که با حداقل نفرات و کیفیت برگزار شد و با خروارها حاشیه پایان یافت.
استانی که تاریخ ورزش کشور با آن عجین شده و از بوکس و وزنه‌برداری تا فوتبال، والیبال و بسکتبال، از ورزش‌های رزمی و بدنسازی تا رشته‌های آبی دارای چهره‌های شناخته شده در تاریخ ورزش کشور است، سال‌هاست که در رشد ورزشکاران نخبه عقیم شده و چشمه پرورش مدیران کاربلدش هم خیلی زمان است که خشک شده است.
گیلان فوتبال‌خیز بر خلاف اصفهان، خراسان، آذربایجان و خوزستان در این سال‌ها نه تنها ورزشگاهی برایش ساخته نشده که دو ورزشگاه قدیمی عضدی رشت و تختی بندرانزلی با سوءمدیرت وحشتناک، دو سالی است که تخریب شده است.
این در حالی است که شهر اهواز، غدیر را دارد و فولاد آره‌نا به آن اضافه می‌شود و مشهد، ثامن را دارد و امام رضا(ع) هم ساخته می‌شود و اصفهان، فولادشهر را دارد و نقش جهان به آن هدیه می‌شود و بدون گمان همه آنها ریشه در تدبیر مدیرانش دارد.
اینجا ورزشگاه عضدی را در قلب رشت ویران می‌کنند تا سپیدرود و داماش محکوم به داشتن حداقل تماشاگر در تبعیدگاه سردارجنگل شوند و ملوان با سکوهای نداشته تختی بسوزد و بسازد و هیچکس نیست که بپرسد اگر توان و اراده‌ای برای ساختن نداشتید چرا خرابش کردید؛ ورزش گیلان سال‌هاست در بی‌تدبیری می‌سوزد و به‌جای ساختن فقط خراب شدن را می‌بیند.
در قسمت مدیران هیئت‌ها همچنان جابه‌جایی‌های غیرکارشناسانه با نگاهی سیاسی رقم می‌خورد و رئیس هیئت کشتی جایش را به سرپرست می‌دهد چون احتمالاً با مدیرکل اختلاف دارد و تعداد زیادی از هیئت‌ها با سرپرست اداره می‌شوند چون رئیس قابل اعتماد پیدا نمی‌شود اما انتخابات هیئت فوتبال با تمام نواقصش برگزار می‌شود چون زور کسی به فوتبال نمی‌رسد.
وضعیت ورزش گیلان خراب است؛ خراب‌تر از استخر خالی از آبی که وزیر حاضر نشد پایش را به آن بگذارد و خراب مثل ورزش لوشان و رودبار و منجیل و خراب تر مثل ورزش چابکسر و رودسر و لنگرود و از همه خراب‌تر مثل ورزش تالش و فومن و صومعه‌سرا و برای این حجم از خرابی کک هیچکس نمی‌گزد و اراده‌ای برای ساختن دیده نمی‌شود.
انتهای کار می‌خواهند یکی دو سال بعد این مدیر را بردارند و یک مدیر ضعیف‌تر جایش بگذارند که هرگز چاره ماجرا نخواهد بود، همانطور که تعویض‌های پیشین چاره‌ساز نشد و آن هم به یک دلیل ساده یعنی پیشنهاددهندگان و انتخاب‌کنندگان هرگز دلشان برای ورزش گیلان نسوخته و نخواهد سوخت.
آنها دغدغه‌های خود را دارند که هیچ‌وقت همسو با موفقیت و اتفاق‌های خوب برای ورزش استان نبوده است که اگر بود سهم گیلان از ساخت ورزشگاه یک سالن ۶ هزار نفره که هزار سال ساختش طول کشید و سر آخر با هزاران عیب و ایراد روی دست مانده، نمی‌شد.
- کد خبر 56571
- پرینت
