اختصاصی/ به گزارش غیرمنتظره، معین حسن‌زاده: با پایان اعلام شمارش آرای انتخابات مجلس یازدهم، محمدباقر قالیباف به همراه جمعی از اصولگرایان در تهران راهی مجلس شورای اسلامی شدند. جمعی که از جنبه‌های مختلف سیاسی قابل بررسی است.

فارغ از این، شکاف میان اصولگرایان در تهران و طرح لیست های مختلف انتخاباتی از همان ابتدا کار را سخت کرده بود، فراموش نکنیم که همواره اصولگرایان در جمع بندی لیست های انتخاباتی چه در تهران، چه در گیلان و چه در سایر استان‌های کشور با همین مشکل عدم اتحاد مواجه هستند.

رسیدن اصولگرایان به یک لیست واحد، از تلفیق دو بعلاوه چند لیست و حتی ارائه‌ی نفرات زاپاس ظاهر کار را برای آنان متحدانه نشان می داد، اما این تمام ماجرا نبود. پایان اعلام نتایج انتخابات مجلس همراه بود با دعوای مخفیانه‌ی ریاست مجلس! ریاستی که بیشتر از مجلس، بوی پی‌ریزی برای ریاست جمهوری را می‌داد. شاید برای همین بود که اهمیت ریاست مجلس در دوره‌ی نخست تا این حد زیاد به نظر می رسید.

در این میان اما اگرچه قالیباف فکر می‌کرد پیروز ماراتن ریاست مجلس است و خبرهایی از سفرش به شمال تا جنوب کشور برای به دست آوردن رای به گوش می‌رسید، اما این طیف مقابل و شامل گزینه هایی چون حاجی‌بابایی، میرسلیم و طیف احمدی‌نژادی‌ها بودند که توانستند گوی سبقت را از شهردار اسبق تهران ربوده و عملاً قضیه ریاست قالیباف در مجلس را به محاق بسپارند.

اما این پایان کار نیست، قالیباف که اکنون ضربه بزرگی از گروه‌های مختلف اصولگرا در مجلس یازدهم خورده است، سه راه پیش روی خود خواهد داشت. او یا مانند هاشمی تنها مانده در مجلس ششم که ناپلئونی و به عنوان نفر آخر وارد مجلس شده بود از نشستن بر صندلی سبز بهارستان کناره گیری خواهد کرد، یا همانند عارف در مجلس دهم روزه سکوت را انتخاب کرده و به پایان عمر سیاسی نزدیک خواهد شد و یا شاید او 《قالیباف مجلس یازدهم》 باشد! تکنوکراتی که از این اتفاق درس گرفته و راه خود را برای همیشه از اصولگرایان سنتی جدا کرده و نواصولگرایی را رسماً بنا خواهد کرد تا در چنین زمان‌هایی، اینگونه از خودی‌ها ضربه نخورد.

هرچه که هست باید منتظر ماند و دید چه اتفاقی در نهایت حاصل و پس از شکست احتمالی در انتخاب به عنوان رییس مجلس، قالیباف با کدام ماسک در عرصه سیاسی ظاهر خواهد شد؟!