وَرزا جنگ یا همان گاوبازی متداول، یکی از رسوم ناپسند گذشته است که در برخی استان‌های شمالی همچون گیلان و مازندران وجود دارد. عملی که طی سالهای گذشته با ساماندهی خاصی برگزار می‌شود و بعضا مبالغ هنگفتی در شرط‌بندی‌های آن جابجا می‌شود. جنگ گلادیاتوری گاوها با تشویق و روحیه بخشی متادورها، معمولا با مرگ یکی از آنان به پایان می رسد.

تا همین جای کار، ممانعت از آن چه بر سر این حیوانات می آید، می تواند یکی از وظایف مهم سازمان حفاظت از محیط زیست گیلان تلقی شود. سازمانی که به راحتی می تواند با ارائه گزارش و گسیل ماموران خود، بساط این ناهنجاری را برای همیشه برچیند.

مرگ پایان بازی است! تلف شدن قطعی یکی از دام‌های این جنگ تمام‌عیار پس از جراحات بسیار! حالا نوبت به ذبح حیوان بخت برگشته و اصطلاحاً حلال کردنش می رسد. در اختلاطی از خاک و خون، یکی از ماتادورها چنان پیروزمندانه بر سر حیوان مغلوب می نشیند که گویی خودش با وی شاخ به شاخ شده است! حیوانی که دیگر نه خونی در تن دارد و نه جانی در بدن! البته چگونگی ذبح حیوان و نظارت بر طریقه مصرف گوشتش هم نیازمند ورود و نظارت سازمان دامپزشکی!

در کسری از ساعت، آنانی که سرنوشت شان را به دست گاو سپرده بودند، خوشبخت یا بدبخت از این قمار پرسود، راهی خانه می شوند. قماربازانی قهار که تنها دخالت عوامل انتظامی می تواند بساط قمارشان را برچیند.

در پایان باید گفت وَرزا جنگ علیرغم آنکه تفریحی خشونت‌بار محسوب می‌گردد، هوادارانی از سنین و اقشار مختلف را به خود جلب کرده است؛ هیجان کاذبی که اثرات منفی اجتماعی بسیاری را به همراه دارد. برچیده شدن بساطش هم، بی تردید نیازمند ورود نهادهای مختلف نظارتی، سلامت و محیط زیستی است.