دولت نتانیاهو با افزایش بودجه دفاعی و تشدید حملات نظامی، هدف جلب حمایت سیاسی داخلی و جلوگیری از پاسخگویی قانونی را دنبال کرده است. در این میان، اقدامات ترامپ در حمایت از سیاست‌های نظامی اسرائیل، تعهد واشنگتن به کاهش تنش‌های منطقه‌ای را زیر سؤال برده و آمریکا را به سوی درگیری‌های گسترده‌تر سوق داده است. در حالی که باید منافع ملی آمریکا اولویت داشته باشد، این رویکرد منابع و اهداف بلندمدت کشور را با خطر مواجه می‌کند.

حشمت الله فلاحت پیشه نماینده پیشن مجلس به اظهارات سفیر روسیه در مورد مذاکرات هسته‌ای واکنش نشان داد.

واشنگتن پست در گزارشی مدعی شد: به گفته منابع اطلاعاتی آمریکا، اسرائیل احتمالا تا اواسط سال یک حمله شدید علیه تأسیسات هسته‌ای ایران انجام خواهد داد.

مارکو روبیو وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا در پی واکنش‌های جهانی درباره طرح جنجال برانگیز دونالد ترامپ رئیس جمهوری این کشور درباره جابجایی اجباری مردم غزه با تاکید بر اینکه این طرح خصمانه نیست، در توجیه آن گفت: ترامپ پیشنهاد بازسازی غزه را ارائه کرده است.

نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای یادآوری عملیات تروریستی اسرائیل در استفاده از پیجر برای به شهادت رساندن و مجروح کردن صدها نفر در لبنان، یک پیجر به رئیس‌جمهور آمریکا هدیه داد.

روزنامه واشنگتن پست سه‌شنبه به نقل از یک مقام صهیونیستی نوشت که دولت جدید آمریکا بر هدف متفاوتی در خاورمیانه متمرکز است و «حمله به ایران دیگر موضوع بحث نیست.»

بازگشت ترامپ به قدرت و هم‌پیمانی مجدد او با نتانیاهو، می‌تواند خاورمیانه را به سوی تنش‌های شدیدتر سوق دهد. سیاست‌های ترامپ، از حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل تا بی‌توجهی به حقوق فلسطینی‌ها، نه‌تنها شکاف‌های داخلی اسرائیل را عمیق‌تر کرده، بلکه موجب خشم گسترده در جوامع عربی و بی‌ثباتی منطقه‌ای شده است.

وزیر امور خارجه ایران به ابراز تمایل رئیس‌جمهور جدید آمریکا برای توافق با ایران واکنش نشان داد.

هنوز تبعات اظهارات امام‌جمعه اردبیل بر دوش دولت سنگینی می‌کند که آن دیگری در تهران و در مقام امام‌جمعه خود را سخنگوی مردم دانسته و می‌گوید: «آتش‌بس برای اسرائیل و آمریکا تحمیل بود و رئیس‌جمهور دبنگ آمریکا از آتش‌بس به توافق بد یاد کرد… کسانی که دم از سازش با آمریکا می‌زنند و به تجارب گذشته و خون شهدا لگد می‌زنند، بدانند مردم ما خون و جوان داده‌اند و عهد کرده‌اند تا ظهور امام‌زمان (عج) مقاومت کرده و از پا ننشینند.»

خوشحال شدن برای برقراری آتش‌بس در غزه، کاملاً طبیعی است کمااینکه آتش‌بس در لبنان هم باعث خوشحالی شد. در عین حال، قضاوت درباره اینکه در جنگ‌های غزه و لبنان چه کسی پیروز شد و چه کسی شکست خورد، باید در فضائی فراتر از این خوشحالی‌ها صورت بگیرد.