پیداست که دستمزد مردم محدود است و تورم در سال‌های اخیر حتی گاهی به بالای ۴۰درصد رسیده است. از طرف دیگر، گرانی بی‌حد و حصر مسکن در سال‌های اخیر به بحران تبدیل شده است. رشد شاخص اجاره‌بهای مسکن از ۸.۳درصد به بیش از ۳۹ درصد در سال ۱۴۰۲ هم افزایش یافته؛ اما دستمزدها به آن میزان رشد نکرده است.

صدور خدمات فنی و مهندسی و ورود شرکت‌های انبوه‌سازی به ونزوئلا از دولت احمدی نژاد آغاز شد و در مرحله اول ۳ هزار واحد مسکونی از سوی ایرانی‌ها در این کشور ساخته شد، پس از آن کنسرسیوم دیگری هم ورود کرد و در نهایت ایرانی‌ها ۱۰ هزار مسکن در ونزوئلا ساختند.

وام ودیعه مسکن که در جهت کاهش فشار اجاره‌بها بر مستاجران به تصویب رسیده، شامل حال زنان کمتر از ۳۵ سال و مردان کمتر از ۴۵ سال نیست! این در حالی‌ست که اکنون مجردهای بیشماری به‌ویژه در شهر تهران، پا به پای سرپرست خانوارها متحمل تورم اجاره هستند.

در حالی که افت ثبت ازدواج در کشور تاثیر منفی بر قاضای مسکن از سوی خانه اولی‌ها برجای گذاشته است؛ کشور طی این بازه زمانی با رشد ثبت طلاق مواجه شده است و این موضوع عامل مثبتی برای رشد تقاضای خانه در کشور است.

بررسی وضعیت ۱۰ساله بازار مسکن (۱۳۹۳ تا ۱۴۰۳) نشان می‌دهد که بیشترین بازدهی مربوط به سال ۱۴۰۲ است.

براساس قیمت‌های بانک مرکزی، با یک سال دستمزد کارگران که به طور کامل پس‌انداز شود، در تهران فقط ۲ متر خانه می‌شود خرید که اگر کارگر اضافه کار و نوبت‌کاری و شب‌کاری داشته باشد، می‌تواند با یک سال حقوق، دومتر و ده سانتیمتر خانه بخرد.

وام ودیعه مسکن ۲۰۰ میلیونی، نسبت به سال گذشته دو برابر شده است در حالی که معمولا سرعت گردش پول در بانک‌ها با نرخ تورم تنظیم می‌شود. برآیند بلندپروازی قانون‌گذاران و سخت‌گیری بانک‌ها باعث شد پارسال نهایتا فقط ۲۲۴ هزار و ۴۶۰ نفر وام ودیعه مسکن دریافت کنند.

مجلس شورای اسلامی مقرر کرد تا افرادی که خانه‌های خود را به خانوار دارای ۳ فرزند و خانوارهای تحت پوشش نهادهای حمایتی اجاره دهند مشمول ۱۰۰ درصد تخفیف مالیاتی شوند.

رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور با اشاره به اینکه کاهش تورم می‌تواند فشار زندگی کارگران را کاهش دهد، گفت: مطابق اصل ۳۱ قانون اساسی ساخت مسکن وظیفه دولت است، با کاهش تورم در مسکن بخشی از فشار روی کارگران کنترل می‌شود.

کارشناس بازار مسکن گفت: در فضای کلی اگر کسی امکان خرید مسکن دارد باید نیاز مصرفی خود را تامین کند و آن را به تعویق نیندازد.