چگونه خطیب پرحاشیه اصولگرایان و منبری محبوب پایداری‌ها، از رفیق شفیق کیهان به دشمن سرسخت تبدیل شد؟

اظهارات پناهیان باعث شده است تا بسیاری به او برچسب منفعت‌طلبی بزنند و بگویند که برای کسب منفعت در سه ماهه گذشته چندبار موضع‌گیری‌های خود را درباره افراد و کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم و بعد از آن درباره دولت پزشکیان تغییر داده است.

«در واقع صحنۀ سیاسی کشور از نظر علیرضا پناهیان همیشه به دو گروه تقسیم می‌شود: کسانی که ولایت‌پذیرند، کسانی که نه چنین‌اند. و به گروه دوم باید فقط انتقاد کرد؛ فارغ از اینکه چه کسانی در گروه دوم قرار می‌گیرند. یک روز خاتمی و اصلاح‌طلبان، روز دیگر هاشمی و اعتدالیون، دیگرروز احمدی‌نژاد و انحرافیون، و الی آخر. اگر این رویکرد مصداق دوقطبی‌سازی نیست، پس مصداق چیست؟»

پس از تذکر حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان نسبت به لزوم برخورد با رسانه‌های دوقطبی ساز از تمام جریانات به‌خصوص آن رسانه‌هایی که با بیت‌المال اداره می‌شوند، جریان تحجر که به فکر تسویه‌حساب سیاسی با او بود، برخی انتقادات را مطرح کرده و با مقایسه وضعیت فعلی کشور با کربلا، دوقطبی‌سازی داخلی را حق خود بدانند.

پناهیان: روزنامه‌ها حق ندارند بگویند چون دولت از جناح مقابل است پس دوقطبی ایجاد کنند. این روش‌ها پلید است.

رسول جعفریان، مورخ، در واکنش به اظهارات پناهیان درباره پیامبر نوشت: بازی با تاریخ اسلام، یکی از خطرناک‌ترین کارهایی است که عده‌ای منبری بی‌دانش، به دلیل نخواندن درست فقه و قواعد اجتهاد انجام می‌دهند. آن‌ها با استناد به هر رطب و یابس تاریخی، اصول محکم دینی استخراج می‌کنند. سیما هم که دربست در اختیار است و فرصتی برای ترویج اباطیل و منکرات.

نسبت به توهین به ساحت مقدس رسول الله (ص) و امیرالمومنین (ع) در «رسانه حکومت» که حاصل خون صدها هزاران شهید عزیز بوده، اظهار شرمندگی فراوان داریم.

به نظر می‌رسد پناهیان ، دیگر نگرانی در مورد عدم شفافیت آرا و نظر نمایندگان مجلس ندارند. مجلس طرح حجاب را به کمیسیون ویژه برد و صدایی از این منبری معروف تهران در نیامد.

فارس نوشت: اگر بی‌حجابی رواج پیدا کند، مطمئن باشید که حجاب هم قیمت و ارزش بیشتری پیدا می‌کند و قدرش بیشتر دانسته می‌شود و حجاب هم یک رواج کیفی بیشتری پیدا می‌کند.

شفافیت مجلس، یکی از ارکان نظارت مردم است. مردم می‌خواهند بر دیدگاه‌های نمایندگان مجلس نظارت کنند، ولی نمی‌توانند. مردم و متخصصین می‌خواهند در تصمیم‌گیری‌های مجلس کمک کنند، ولی نمی‌توانند، چون نمی‌دانند آنجا چه کسی برای هر موضوعی چه رأی و نظری می‌دهد؟