ادعای اسرائیل مبنی بر حمایت از اقلیت دروزی در سوریه، به‌ویژه پس از درگیری‌های اخیر در سویدا، پرسش‌هایی درباره اهداف ژئوپلیتیک تل‌آویو ایجاد کرده است. این پرسش‌ها چیست و چه پاسخی برای آن وجود دارد؟

در شرایط بی‌ثبات کنونی و با تضعیف رژیم‌های کنترل تسلیحات، سلاح‌های غیرمتعارف مانند هسته‌ای، شیمیایی، بیولوژیک و سایبری به ابزارهای حیاتی بقا و بازدارندگی برای کشورها تبدیل شده‌اند. ضعف نظارت بین‌المللی، رشد فناوری و رقابت ژئوپلیتیک، مدیریت این تهدیدات را دشوار ساخته و احتمال توسل به قدرت‌نمایی و تهدیدات متقابل در حوزه تسلیحات غیرمتعارف را افزایش داده است.

در سفر اخیر نتانیاهو به واشنگتن و مذاکرات با ترامپ، محور اصلی رایزنی‌ها آتش‌بس غزه و هماهنگی درباره ایران بود، اما چالش اصلی، آینده سیاسی و امنیتی خاورمیانه پس از جنگ است. اختلافات داخلی اسرائیل، چالش عربستان و قطر، کاهش قدرت نرم و بحران مشروعیت دولت نتانیاهو، بر پیچیدگی وضعیت افزوده است. آمریکا خواهان شکل‌گیری نظم فراگیر و عادی‌سازی روابط منطقه‌ای است؛ اما رقابت جبهه‌های «شمول‌گرا» و «مقاومت» آینده منطقه را مبهم ساخته است.

تابلوی روزشمار نابودی اسراییل به آنان بهانه داد تا ایران را به عنوان تهدید وجودی معرفی کنند.

گفتمان مبتنی بر مسائل سیاسی پیچیده که از دید من حتی پیچیده‌تر از مسئله موشکی و هسته‌ای خواهد بود. اگر رد سخنان ترامپ را بگیریم، خواسته‌های او را شفاف‌تر می‌بینیم. او پیش از این نیز ادعایی تحت عنوان «تسلیم بی‌قید و شرط طرف ایرانی» را مطرح کرده بود. همین ادعا نشان می‌دهد ترامپ و تیم او چه سطح توقعی دارند با توجه به این که چنین ایده ای، عملا برای طرف ایرانی قابل پذیرش نیست.

دیدار اخیر نتانیاهو و ترامپ در واشنگتن با هدف نمایش پیروزی بر ایران و مدیریت بحران غزه ناکام ماند. در حالی که ترامپ به دیپلماسی با ایران تمایل دارد، نتانیاهو بر ادامه فشار نظامی و حتی تجزیه ایران تأکید دارد. اسرائیل هم‌زمان با پیگیری طرح‌های تهاجمی در غزه، با حمایت آمریکا در تلاش برای اجرای طرح «شهر انسانی» و کوچ فلسطینیان است. اما اختلافات آشکار درباره آینده غزه، پایان قریب‌الوقوع جنگ را بعید می‌سازد.

در نشست اخیر بریکس، چین حملات اسرائیل و آمریکا به ایران را محکوم کرد، اما حمایت عملی ارائه نداد و فقط به بیانیه‌های سیاسی بسنده کرد. این رفتار نشان‌دهنده تردید و محدودیت راهبردی پکن در خاورمیانه است؛ چرا که چین نگران پیامدهای اقتصادی جنگ و تهدید منافع انرژی خود است. موضع محتاطانه چین به تضعیف نقش آن در منطقه انجامید و محدودیت نفوذ ژئوپلیتیک پکن در برابر بازگشت فعال آمریکا را آشکار ساخت.

امثال آقای ظهره‌وند و ثابتی و امثالهم توضیح دهند که آنان برای عزت مندی ایران چه کرده‌اند یا چه خدمات ارزنده‌ای به کشور داده‌اند یا قرار است بدهند؟ ماجرا به حدی ناپسند و عجیب شده که همان روزنامه‌هایی که تا دیروز از امثال اینها حمایت می‌کردند نیز منتقد رفتارهای این‌ها شده اند. اتفاقا معتقدم این نوع رفتارهای افراطی به جای این که آقای پزشکیان را تخریب کند، ایشان را ارتقا می‌دهد. آقای پزشکیان باید در برابر سوالی که به قتل ترامپ مرتبط بود چه می‌گفت؟ ترور مقام‌های بین المللی مگر شوخی بردار است؟

اسراییل در جنگ دوساله خود و خصوصا در این دوازده روز مقدار زیادی از مهمات و موشک‌ها و پهپادهای انتحاری خود را از دست داده است و برای ادامه جنگ محتمل نیاز به پشتیبانی لازم دارد.

برخی رسانه‌های تلگرامی با انتشار ویدئویی از نتانیاهو که ترجمه اشتباهی دارد، از تهدید و مهلت ۶۰ روزه وی علیه ایران خبر داده‌اند.