سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می‌گوید که «واشنگتن آماده تصمیم های سخت برای بازگرداندن برنامه هسته‌ای ایران به محدوده‌های تعیین شده در توافق برجام است.»ند پرایس، در کنفرانس خبری روز دوشنبه خود، در پاسخ به سوالی درباره احتمال خارج کردن سپاه پاسداران از لیست سازمانهای تروریستی گفت: «ما در معرض دید عموم مذاکره نمی‌کنیم و درباره اینکه چه تحریم‌هایی برداشته می شود، صحبت نخواهیم کرد.»

سناتورهای جمهوری خواه گفته اند نمی گذارند توافق هسته ای با ایران سر بگیرد. این در حالی است که فقط یک سناتور جمهوری خواه مخالف اقدامات اکثریت سناتورها است.

حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، به جماران گفت: ایران باید گلیم برجام را از آتش اوکراین دور کند؛ و گرنه زیاده خواهی روس ها و نگاه خاکریزی روس ها به ایران حتی تا مکانیزم ماشه هم ادامه پیدا خواهد کرد. یعنی متأسفانه سیاست خارجی ایران به شدت وابسته به بازیگری شده که این بازیگر فقط منافع خودش را در قبال ایران پیش می برد؛ و الآن هم حتی به قیمت تداوم تحریم ها حاضر است مانع از این شود که ایران به بازار انرژی برجام برگردد.

شاید خالی از لطف نباشد که با نگاهی به تصمیماتی که در سال ۱۴۰۰ درباره احیای برجام گرفته شد، ببینیم ما چه کرده‌ایم که حالا به این نقطه رسیده‌ایم. آیا این نقطه ابهام، سرنوشت محتوم بود، یا می‌شد راه دیگری رفت؟

یک دیپلمات اروپایی گفت: ما نمی‌خواهیم در موقعیتی قرار بگیریم که به روسیه اجازه دهیم برجام را گروگان بگیرد.

امیرعلی ابوالفتح کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: می‌توان پیش‌بینی کرد که نگرانی روس‌ها در این زمینه از تحریم‌های ثانویه بوده که ممکن است آمریکا آن‌ها را علیه روسیه به کار بگیرد.

درحالی که گفته می‌شود مذاکرات احیای برجام به توافق نزدیک است، روسیه به شکل غیرمنتظره‌ای خواستار تضمین‌هایی شده است که بر اساس آن تحریم‌های ایالات متحده علیه این کشور، به همکاری مسکو با تهران آسیب نزند؛ درخواستی که از سوی برخی ناظران «گروگان‌گیری احیای برجام» به عنوان مهره بازی پوتین در جنگ اوکراین توصیف شده است.

جمهوری اسلامی نوشت: خبرهای مرتبط با مذاکرات برجامی از نزدیک شدن به توافق حکایت دارند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، برای ملت ایران خوشحال‌کننده و برای دولتمردان ایرانی یک فرصت در زمینه حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی خواهد بود.

رسانه‌ها در تهران عموما سرگرم تحلیل مذاکرات وین هستند اما هیچ چشم‌انداز شفافی ترسیم نمی‌شود و کارشناسان معتقدند که دلیلش بی‌اطلاعی تحلیلگران داخلی از آنچه در وین می‌گذرد است.

سید محمد هادی موسوی: با توجه به نکات مطرح شده توسط وزیر خارجه دولت سیزدهم به نظر می‌رسد توقع دولت ایران از دولت آمریکا صدور یک «لایحه» یا «قطعنامه مشترک» باشد که هم به تصویب کنگره رسیده و هم با امضای رییس جمهور آمریکا، لازم الاجرا باشد.