یک روزنامه بریتانیایی مدعی تلاش برای ترور رئیس‌جمهور پیشین سوریه، با ماده‌ای سمی در روسیه شد.

سرطان دومی که همسر ۴۹ساله اسد به آن مبتلا شد، سرطان خون از نوع AML است که نرخ زنده ماندن بعد از شیمی درمانی در این نوع بیماران ۵ سال است. (البته فقط ۲۹ درصد از مبتلایان) و دچار عفونت شدن می‌تواند عمر فرد را کم کند.

گونل تول در این مقاله به بررسی نقش ترکیه در جنگ داخلی سوریه و چگونگی دستیابی این کشور به اهداف خود می‌پردازد. ترکیه با استفاده از سیاست‌های نظامی و دیپلماتیک، از جمله مداخله مستقیم در شمال سوریه و حمایت از گروه‌های شورشی، توانست نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد. با شکست دیگر بازیگران و تضعیف گروه‌های کرد و داعش، ترکیه جایگاه خود را در سوریه تثبیت کرد و موقعیت منطقه‌ای خود را تقویت نمود. با این حال، این دستاوردها چالش‌هایی نیز برای آنکارا به همراه داشته است.

بشار اسد توانسته بود به مردم بگوید: در صورت‌عدم وجود من کشور دچار وضع طبیعی خواهید شد که در آن شاهد جنگ همه علیه همه تا رسیدن به مرحله‌ای خواهیم بود که یک قدرت قالب شود. مردم هم این را می‌فهمیدند و برای همین اسد توانست ثبات را بر روی همین ترس و کمک کشورهای خارجی برقرار کند. اما بعد از گذشت چند سال این سیاست دیگر کار نمی‌کرد.

اسرائیلی‌ها آن استراتژی که بعد از ۷ اکتبر طراحی کردند را تقریباً دارند عمل می‌کنند. استراتژی آن‌ها این بود که جنگ توسعه پیدا کند و کل منطقه را فرا بگیرد. نتانیاهو در اوایل جنگ غزه در یک مصاحبه گفت نظم منطقه کاملاً تغییر خواهد کرد. اسرائیلی‌ها قصد داشتند ایران را هم وارد جنگ کنند. در کشور برای واکنش نسبت به اسرائیل حرف‌ها و جلساتی بود که می‌توانست خطرناک باشد، اگر هدایت مقام معظم رهبری نبود، جنگ دامن ما را هم فرا می‌گرفت.

یک کارشناس مسائل بین‌الملل می‌گوید: در سوریه، عربستان و امارات با حزب بعث و تشکیلات باقی‌مانده اسد و گروه‌هایی از قبایل عرب با گرایش‌های سلفی در ارتباط و هماهنگی هستند و ترکیه و قطر از گروه‌های دیگر مانند تحریرالشام حمایت می‌کنند.

قطعاً مشکلات شدید اقتصادی در کنار سایر علل، از عوامل مهمی بود که زمینه را برای پیروزی تروریست‌های تکفیری و سقوط رژیم بشار اسد فراهم کرد.

بشار اسد نوشت: تأکید می‌کنم که همان‌طور که از روز اول جنگ، هیچ‌گاه نپذیرفتم که نجات کشورم را فدای نجات شخصی خود کنم یا با پیشنهادات و وسوسه‌های مختلف با مردمم چانه‌زنی کنم، همان شخصی هستم که در کنار افسران و سربازان ارتشم در جبهه‌ها ایستاده بودم، چندین متر دورتر از تروریست‌ها در داغ‌ترین و خطرناک‌ترین کانون‌های درگیری، و همان شخصی هستم که در سخت‌ترین سال‌های جنگ کشورم را ترک نکرد و در کنار خانواده و مردم خود برای مقابله با تروریسم زیر بمباران و خطر حمله تروریست‌ها به پایتخت بیش از یک بار در طول چهارده سال جنگ ماند.

فاجعه بزرگ‌تر از اشتباه محاسباتی بشار اسد، فریب بخشی از مردم سوریه است که با وجود اطلاع از سوابق مسلحین و دیدن گروه‌های تروریستی خارجی در بین آنان، نسبت به ورودشان به قدرت و به دست گرفتن سرنوشت کشورشان بی‌تفاوتی و گاه همراهی پیشه کردند

ساختار سیاسی باردیگر در موضوع سیاست خارجی با افکار عمومی دچار چالش شد.