در شرایطی که بسیاری از کارشناسان و دلسوزان کشور، به دلیل انتقادهای ملایم و منطقی، از حضور در رسانه ملی محروم‌اند، تریبون‌های اصلی در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که سابقه آن‌ها چیزی جز تهدید، توهین و تفرقه‌افکنی نیست.

روزنامه اصولگرای نزدیک به قالیباف به ادعای عجیب سعید جلیلی درباره تعرض به ایران واکنش نشان داد.

جلیلی از جنس احمدی نژاد و رئیسی نیست. او عصاره طرز فکر مصباح است. خود سیستم نظام از جلیلی ترسید. به طور سازمان دهی عجیبی تونستند این رای را برای او درست کنند.

روزنامه اصلاح طلب شرق در گزارشی ضمن اشاره به خسارات رخ داده در پرونده کرسنت به نقش سعید جلیلی در این ماجرا پرداخته و خواستار پاسخگویی او شده است.

این روزها دوباره موضوع کرسنت با مصادره یکی از املاک شرکت نفت در روتردام هلند و عملکرد سعید جلیلی در این ماجرا میان کارشناسان سیاسی در حال بحث است و موضوعی است با وجود اینکه سال‌ها از ان می‌گذرد هنوز زوایای پنهان ان آشکار نشده و بخصوص سعید جلیلی و یار وی علیرضا زاکانی حاضر نیستند که با وزیر پیشین نفت یعنی بیژن زنگنه مناظره‌ای داشته باشند.

عباس عبدی در نقد بینش محمدتقی مصباح‌یزدی نوشت: ایشان فکر می‌کنند آنچه خودشان به آن رسیده‌اند حتما حرف خداست و هیچ شکی در آن نیست و دیگران هم به ناچار باید همان‌گونه فکر کنند یا در اجرا بپذیرند. در نتیجه از این طریق همه مسائل را حل می‌کنند.

سعید جلیلی یک مهره سوخته است، نباید در کار دولت دخالت کند. اگر جلیلی الآن رئیس جمهور بود هم وسط جنگ بودیم و هم به قول آقای زیباکلام کنار هر تیر برق، یک حجاب بان بود. او نتوانسته خودش را بعد از ۴۰ سال آپدیت و بروز کند.

تصمیم بزرگ در شرایط فعلی، رسیدن به توافقی درست با آمریکاست. مردم یک بار طعم شیرین برجام را چشیدند؛ چهار سال آرامش در دولت اول روحانی، حاصل مذاکره و توافق هسته‌ای بود. مشکلات پس از خروج آمریکا از برجام، ناشی از نبود برجام بود، نه خود برجام.

آیا سعید جلیلی، حمید رسائی و دیگر تندروهایی که در مجلس، روزنامه کیهان یا تریبون‌های نماز جمعه هستند، این را نمی‌دانند که اگر تصمیمی برای مذاکره با آمریکا یا بررسی پیشنهاد طرف مقابل و همچنین گفت‌وگو با تروئیکای اروپایی گرفته شده باشد، به حاکمیت مربوط است نه دولت پزشکیان، روحانی، رئیسی یا هر شخص دیگر؟

سیاست محل تامین خیر عمومی است و نه محلی برای تسویه‌حساب و اغراض شخصی. شما به اندازه بشار اسد هم شجاعت ندارید که درماندگی خود را با صدای بلند اعلام کرد. او از این نظر درمانده نوعِ اول است. شما هنوز در پی توجیهی برای تحلیل‌ها و نگرش‌های به‌غایت اشتباه گذشته خود هستید.