هر فرد یا نهاد یا کشوری که چشم‌انداز روشنی برای آینده ندارد، تصمیم‌گیری‌های آن اغلب شتاب‌زده خواهد بود و رنگ و بوی هیجانی دارد. تصمیماتی که نه بر پایه تحلیل‌های بلندمدت بلکه ناشی از هیجانات زودگذر و لحظه‌ای مثل خشم و اضطراب و یا ملاحظات تاکتیکی است. پیامد چنین شیوه‌ای برای کشور، فرسایش توان تصمیم‌سازی نهادهای حکمرانی و تشدید احساس سردرگمی مردم است.

برای حفظ کشور، اصلاح‌طلبان باید نقش فعالانه‌تری در ساخت روایت‌ها ایفا کنند و تنها به انتشار بیانیه محدود نشوند.

چرا در ایران کمتر مسئله‌ای را می‌توان یافت که بر اساس ضوابط و تناسب میان اختیارات با مسئولیت حل شود و نیازی به دخالت بالاترها نباشد؟ چرا اغلب امور بر مدار افراد و دخالت‌های آنان می‌چرخد و جایگاه عملی هر فرد بالاتر از ضوابط و اختیارات مصوب قانونی است؟

مذاکرات امروز در هر چارچوبی انجام شود؛ قطعاً اصول کلی آن در بالاترین سطوح سیاسی کشور به تصویب رسیده است. این برداشت بسیار روشنی است؛ چون نظردهنده نهایی درباره انجام وعدم انجام چنین مذاکراتی در ایران شناخته شده است و همه مسئولین کشور نیز بارها آن را گفته‌اند و اصولاً کسی جرأت انجام آن را بدون تصویب رسمی ندارد.

رکوردهای فساد در دولت‌های احمدی‌نژاد و رئیسی شکسته شد. ابتدا بابک زنجانی در دولت احمدی‌نژاد بود که پای چهار وزیر و مقام بالای آن دولت زیر نامه‌ای که زنجانی را از رانت خطرناکی بهره‌مند کردند، وجود دارد و سپس رکورد تاریخی فساد چای دبش که ۳/۷میلیارد دلار بود

یکی از تندروها در نقد این جمله پزشکیان که دنبال صادر کردن انقلاب نیستیم، با تبختر مثال‌زدنی می‌گوید: «دیر آمدی صادر شده است!» درحالی‌که نمی‌داند انقلاب هندوانه نیست که صادر شود. چون پزشکیان این گزاره را در کنار مذمت از کشورگشایی آورده که همه بدبختی‌های منطقه از روحیه توسعه‌طلبی و کشورگشایی برخی کشورهاست که اگر نبود، امروز مشکلات منطقه کم بود.