پوتین تصور می‌کرد سناریوی طراحی‌شده را شاید در کمتر از یک هفته به انجام خواهد رساند. سناریوی پوتین مبتنی بر اشغال کامل اوکراین، فرار مقامات اصلی، فروپاشی ساختارها، ساقط‌شدن حکومت و روی‌کارآوردن دولتی دست‌نشانده و در نهایت خروج نیروهای روسی از آن بود.

سفارت روسیه در تهران روز شنبه با انتشار تصاویری مدعی حمایت مردم ایران از روسیه در جریان جنگ روسیه و اوکراین شد.

آناستازیا لنا اخیراً پستی منتشر کرده و گفته برای دفاع از کشورش اسلحه به دست می‌گیرد.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه با دستور حمله نظامی به کشور همسایه‌اش، “به شدت اشتباه محاسباتی” کرد و تلاش دارد تا «پایه‌های جهان آزاد را متزلزل کند».

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: کسانی که چند سال اول انقلاب را به یاد دارند، احتمالا با بنده هم‌عقیده هستند که فضای گفت‌وگو به مرور کمرنگ شد.

یک مقام ارشد آمریکایی گفته است که ادعای روسیه دایر بر دور کردن نیروهایش از مرز با اوکراین «کذب» است و افزود که در روزهای اخیر ۷ هزار سرباز دیگر وارد نواحی مرزی شده اند. پیش از این نیز «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو امروز با ادعای اینکه روسیه نظامیان خود را از مرز اوکراین عقب نکشیده، گفته بود روسیه در حال اعزام تعداد بیشتری نیروی نظامی به منطقه است.

دور شدن از نسبی گرایی و حرکت در خط مطلق گرایی … به نظر می رسد این از ویژگی های منفی جامعه امروزی ماست. ویژگی بسیار خطرناک که به سرعت می تواند به سایر حوزه ها نیز کشیده شود.

اعتماد نوشت: نگرانی‌هایی که در افکار عمومی در خصوص روابط تهران و مسکو وجود دارد بی‌پایه و بی‌مورد نیست. در طول بیش از دو سده، همواره در روابط ایران با روسیه، چه در دوران روسیه تزاری، چه در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و چه حتی در دوره کنونی جمهوری فدراتیو روسیه، نوعی بی‌اعتمادی نزد دو طرف وجود داشته و دارد.

برخی رسانه‌ها و خط فکری دنبال آن هستند که تاریخ روابط ایران در دوران قاجار با روسیه را برجسته کنند در حالی که روسیه امروز با روسیه دوره قاجار تفاوت اساسی دارد. نشانه این تفاوت آن است که پوتین اولین رئیس جمهوری بود که انتخاب رئیسی را به ریاست جمهوری تبریک گفت و نشستی نیز با رئیس جمهور بدون سقف زمانی تعیین کرده است که این موارد معنا دار است.

اینکه روابطی معقول و متوازن با روسیه به سود منافع ایران است، از نگاه من ننگ بی‌سابقه و نوعی رسوایی تاریخی است، جای تردید ندارد، اما این‌طور که برخی از نیروهای حاکم به دفاع از روسیه پوتین و سیاست‌های آن برخاسته‌اند واقعاً یک ننگ بی‌سابقه و نوعی رسوایی تاریخی است!