عباس عبدی، فیاض زاهد و محمد مهاجری در یادداشتی مشترک با اشاره به انتصاب علی لاریجانی به دبیر شورای عالی امنیت ملی، تاکید کردند که بدون تغییر بنیادین در رویکردهای کلان نظام، این انتصاب صرفا باعث افزایش ناامیدی خواهد شد. آن‌ها همچنین به ضرورت وفاق درون ساختاری، تصمیمات شجاعانه و نظارت جدی بر اجرای سیاست‌ها تأکید کردند و هشدار دادند که تغییرات محدود، توان پاسخگویی به چالش‌های ایران را ندارد.

امروز دکتر عراقچی به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران با ویتکاف، نماینده ترامپ در مسقط گفت‌وگو می‌کند. محور این گفت‌وگو که گفته می‌شود به‌طور غیرمستقیم انجام می‌شود، انرژی هسته‌ای و رفع تحریم‌هاست.

محمد مهاجری نوشت: عفاف واقعی را زنانی دارند که اسیر شامورتی‌بازی‌های شماها نشده‌اند.

اگر واقعا بجای مجلس ۲۹۰ نفری یا ۳۳۰ نفری فقط ۱۰۰ نماینده داشتیم که کارآمد و کاربلد و کاردان و کارکشته بودند و بودجه کمتری از بیت المال صرف آن می‌شد بازدهی بالاتری نداشت؟

در الگوی کلاسیک، سردبیر رئیس تحریریه است و تصمیم‌گیرنده نهایی درباره انتشار خبر، مقاله یا یادداشت محسوب می‌شود. اگر نقش بزرگ‌تری برای او قائل شویم، می‌توان او را سیاست‌گذار تحریریه دانست. معمولاً در رسانه‌ها، ارتباط سردبیر با تحریریه از طریق دبیران سرویس‌ها برقرار می‌شود و آن‌ها مجریان سیاست‌های او هستند.

محمد مهاجری خاطرنشان کرد: در حال حاضر بابک زنجانی که در دولت آقای احمدی‌نژاد که اتفاقاً اعضای موثر پایداری آدم‌های اصلی حامی او بودند، در یک فرآیند بسیاری مشکوک مجدد وارد عرصه شده است. می‌خواهد کار اقتصادی انجام دهد. طبیعتاً اگر آگاهان سیاسی و همچنین قوه قضائیه، ریز پرونده او را منتشر کنند، باز هم جریان کاسب تحریم و پایداری است که مفتضح خواهد شد.

تندروها هیچ‌وقت رهبری را قبول نداشتند، بحث امروز و دیروز نیست. جریان افراطی از زمانی شکل گرفت که آن‌ها با هر حرکت اعتدالی مخالف بودند و در مواقع متعدد در مقابل رهبری ایستاده‌اند. از نظر جریان تندرو رهبری فقط هنگامی خوب است که مواضشان موید آن‌ها باشد.

مکانش هم فرق نمی‌کند.‌ چه خیابان شاهپورسابق، چه نفرآباد شهرری، چه محله جوزستان نیاوران، چه در خاک سفید تهرانپارس یا بالای دره فرحزاد.

قابل پیش‌بینی بود که رهبر معظم انقلاب درباره تعامل ایران و غرب در یک سخنرانی، راهبرد نظام را شفاف کنند.

فعال سیاسی اصولگرا تصریح کرد: ما می‌دانستیم چه چیزی را نمی‌خواهیم اما واقعاً نمی‌دانستیم دقیقاً چه چیزی می‌خواهیم، می‌دانستیم که رژیم پهلوی با همه آن بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌ها و ناترازی‌های اقتصادی که به وجود آورده بود نباید باشد.