چرا مصوبات شورای عالی انرژی در حد مصوبات یک کار کودکستانی هم قوی نیست؟ چرا معاونت انرژی ریاست‌جمهوری تشکیل نشد؟ این همه فرصت‌سوزی را چه کسانی پاسخگو خواهند بود؟ ما چرا سالیانه ۳۴ میلیارد دلار کسری انرژی داریم؟

همه مردم تقریباً همه مشکلات را می‌دانند. اینکه سیستم خوب کار نمی‌کند، دولت کارآمدی لازم را ندارد و در مسیر توسعه حرکت نمی‌کند. خروجی این همه بودجه و هزینه حتی نیمی از آنچه که باید نیست؛ اما کار ارکان حکومت و دولت، نه گلایه و شکوه است و نه درد دل و نصیحت. کار مقامات آن است که مشکلات پیشارو را بردارند و بعد بگویند این مشکل بود، مشکل سختی هم بود اما توانستیم برش داریم.

«آیفون و یخچال خانه به‌دلیل قطعی برق سوخت.» این را زنی جوان و عصبانی همین چندروز پیش نوشته بود. زن دیگری که کسب‌وکاری کوچک و در اینستاگرام دارد هم شاکی است که قطعی مداوم برق اجازه نمی‌دهد سفارش‌هایش را به‌موقع آماده کند. ساکنان یک مجتمع مسکونی هم نگرانند که اگر برق قطع شود، ممکن است در آسانسور گیر کنند.

استاندار گیلان تعطیلی کارخانه‌ها به دلیل کمبود انرژی را راه‌حلی مناسب برای رفع ناترازی در حوزه انرژی ندانست.