تندروها روز خود را با حمله، اهانت و اتهام به محمدجواد ظریف آغاز می‌کنند. این هجمه‌ها گاه از تریبون مجلس است، گاه از رسانه‌هایی است که تندروها در اختیار دارند و یا اینکه در وسط خیابان کفن بپوشند، راهپیمایی و تجمع کنند.

فراکسیون انقلاب اسلامی گرچه مدعی اکثریت داشتن در مجلس دوازدهم است اما هنوز نتوانسته هیات رئیسه دائم خود را برگزیند، موضوعی که اختلاف درون فراکسیونی را جدی‌تر کرده است.

چند روز پیش، خبری منتشر شد که ۱۴۰ نماینده مجلس خطاب به رئیس‌جمهور پزشکیان، نامه‌ای پیرامون‌عدم خصوصی‌سازی صنعت خودرو نوشته‌اند. از آنجا که هویت این امضاکنندگان مشخص نیست، ابهاماتی درباره احتمال جعلی بودن این امضاها مطرح شده است. پُر واضح است که منافع تعداد کمی نماینده به خطر افتاده؛ نمایندگانی که به‌عنوان مثال، یک نفر به تنهایی ۳۰۰ نفر را در ایران خودرو استخدام کرده است.

جبهه موسوم به پایداری در آخرین اقدام خود با دستاویز قرار دادن دو موضوع کاملا بی‌ارتباط به یکدیگر میکروفونهای مجلس را با انتقاد شدید از قوه قضاییه و شخص رییس آن روشن کرد.

علی خطیبی شریفیه عضو شورای مرکزی پایداری که در دولت سیزدهم در رشدی آسانسوری معاون اداری مالی زلفی‌گل در وزارت علوم شده بود، پس از تحمل مدت بسیار کمی خانه نشینی، حالا در دولت مسعود پزشکیان به پست نان و آب دارتری در شمال خیابان جردن رسید.

کامران غضنفری، نماینده تهران، در تجمعی که با عنوان «تجمع قانونی و شرعی امت حزب‌ا…» در میدان پاستور برگزار شد، به شدت از محمد جواد ظریف و عملکرد او انتقاد کرد و خواستار عزل و محاکمه وی شد.

این وضعی است که برای ما شما درست کردید؟ آقای اژه‌ای! دو ماه قبل پیش شما آمدم و گفتم وضعیت آقای ظریف را جمع کنید گفتی وظیفه من نیست مجلس ورود کند.

دولتی که اعضا و حامیانش همیشه شعار می‌دادند که اگر ما بیاییم، زندگی مردم زیر و رو می‌شود و بدون اتکا به کشورهای دیگر، «اسب زین‌شده» تحویل می‌دهیم. اما سه سال گذشت و هیچ اتفاقی نیفتاد، و زندگی مردم حتی بدتر شد.