گفته‌اند «الآن یک کارگر با یک سوم مزد روزانه می‌تواند برای ناهار حداقل یک چلوکباب بخورد. اما زمانی که در ایران دلار ۷ تومان بود یک کارگر با یک سوم مزد فقط می‌توانست نان و پنیر و انگور بخورد. اگر معیارتان شکم است این را هم بگویید!» معیار سنجش اما درآمد سرانه است. نه قیمت چلوکباب، نه کرایه تاکسی، نه سکه و همچنان بهترین سال، ۱۳۵۶ خورشیدی است با عدد ۲۵۴۵ دلار برای هر ایرانی که در تمام سال های پس از انقلاب تنها در سال های ۸۰ و ۸۱ به آن نزدیک شدیم و شگفتا که در همین دو سال همین تریبون ها مدام دربارۀ اقتصاد و معیشت می‌گفتند!