احمد زیدآبادی، فعال سیاسی نوشت: مشکل اصلی روزنامه‌ی کیهان خط‌مشی افراطی آن نیست، مشکلش دو چیز دیگر است. این روزنامه مواضع تندروانه‌ی خود را از موضع نظام مطرح می‌کند و به همین دلیل بسیاری محافل، آن را سخنگوی واقعی نظام تصور می‌کنند.

تحلیلگر مسائل سیاسی نوشت: از زندان بودن نیروهای سیاسی چه نتیجه‌ای حاصل خواهد شد که تازه برای زیدآبادی هم پرونده جدیدی باز شده است؟ بر فرض که قدری مشکلات برای حکومت پیش‌آید، پس «گل بی‌خار کجاست؟» فرایند جدید را تکمیل کنید دور مواجهه سنتی و امنیتی با منتقدان را خط بکشید.

گویا یک نفر از موضع «سوپرانقلابی» در مقام اعتراض به رأی اعتماد مجلس به وزیران کابینۀ دکتر پزشکیان نوشته است: «بگذار اغتشاشات شروع بشه، ببینم کی میاد کف خیابون برای حفظ نظام؟» پیش از این نیز یکی از مجریان صدا و سیما تهدید مشابهی کرده بود.

به طور مشخص وزرای پیشنهادی سه وزارتخانه و از میان آن‌ها دو وزارت حساس، به نظر نمی‌رسد دارای خط فکری و گفتمانی باشند که بخواهند با دولت همراهی کنند. به‌غیراز این‌ها، کابینه پیشنهادی نکات مثبت و قابل دفاعی دارد.

من برای آقای خاتمی به عنوان یک روحانی خوشفکر و فرهنگی و مداراجو همیشه احترامی عمیق قائل بوده‌ام، گرچه نیش قلمم علیه برخی جنبه‌های نگاه و عملکرد سیاسی او معمولاً تیز بوده است.

من هم از پوست و گوشت و خون و عصب ساخته شده‌ام. فشارها از همه سوست و من چنان تنها و غریب مانده‌ام که مرگ را بر هموطنی با چنین افرادی ترجیح می‌دهم.

زیدآبادی نوشت: در واقع حمید رسایی با چنان اظهارنظری خود و نیروهای همسویش را متهم کرده است! لابد خواهد گفت که این‌ها نتیجۀ فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغاتی او و همفکرانش نیست بلکه نتیجۀ فعالیت‌های دشمنان است. این ادعا هم چیزی جز اعتراف به عجز و شکست و ناکارآمدی نیست.

احمد زیدآبادی، فعال سیاسی و روزنامه نگار به موضوع مقاله اخیر کیهان علیه شمخانی و امیر عبدالهیان پرداخته است. مدیر مسئول کیهان یادداشتی خطاب به حسین امیرعبداللهیان و علی شمخانی نوشته و ضمن انتقاد از سخنان آنان در بارۀ احتمال مذاکرۀ مستقیم با آمریکا آنان را از چنین اقدامی برحذر داشته است. ظاهراً این روزها دیپلماسی جمهوری اسلامی طبق علایق مدیر مسئول کیهان و دوستانش پیش نمی‌رود