انتخابات ریاست جمهوری اخیر، یک شاخص تاریخی بود که نشان داد مردم ایران چگونه می‌اندیشند و چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند.

می‌خواهم یک «یادداشتِ تاریخی» بنویسم. وقتی دیگران می‌توانند «نطقِ تاریخی» داشته باشند چرا من بعد از سه دهه کار رسانه‌ای نتوانم «یادداشتِ تاریخی» داشته باشم.

یک مجری تلویزیونی راه‌یافته به مجلس در مخالفت با وزیر پیشنهادی خارجه، هم‌دوپهلو حرف زد، تا جایی که برای رسانه‌های خارجی خوراک ضد رهبری جور کرد؛ هم با داخل مجلس ستیزه کرد و گفت برخی همکاران بازی خطرناکی را شروع کرده‌اند؛ هم با خارج مجلس ستیزه کرد و نقل‌قول‌هایی به برخی افراد نسبت داد؛ و هم در استقلال مجلس تشکیک ایجاد کرد و یک هزینه بزرگ را از روی دوش ضدانقلاب برداشت.