مذاکره، نه از سر ضعف، بلکه از سر ضرورت اقتصادی، تنها چشم‌انداز جدی برای ایجاد ثبات و بهبود شرایط معیشتی است.

حسینی بوشهری با اشاره به مشکلات اقتصادی کشور، تأکید کرد: این مشکلات راه‌حل دارند و لازم است اساتید متخصص، با بهره‌گیری از تجارب کشورهای موفق، راهکارهای علمی و کاربردی ارائه دهند.

آمارها حاکی از آن است که تورم سالانه اقتصاد ایران در سال گذشته بالاتر از ۳۲ درصد محاسبه شده است. اینها درحالی است که از سال ۱۴۰۰ تورم سالانه بالای ۴۰ درصد بوده که نتیجه این امر خود را در کاهش کیفیت معیشت مردم نشان داده است.

به اعتقاد من سال ۱۴۰۴ سال سختی برای اقتصاد ایران است. اقتصاد ایران در یک دوراهی تصمیم است که آیا می‌خواهد به زندگی مردم بهبود ببخشد یا می‌خواهد همچنان نرخ تورم فزاینده باشد. در دهه ۱۳۹۰ متوسط نرخ تورم حدودا ۲۰ درصد بود، اما اکنون نرخ تورم به عدد ۳۰ تا ۴۰ درصد رسیده است. ادامه این روند بسیار خطرناک است. اکنون زمان تصمیم‌گیری شجاعانه و بخردانه است.

یک سال پیش با یک‌میلیون تومان چه چیزهایی می‌توانستیم بخریم؟ امروز چطور؟ کالاهایی که روزگاری پایه سفره ایرانی بودند، حالا به اقلامی لوکس تبدیل شده‌اند؛ از برنج و گوشت گرفته تا لبنیات و حبوبات، حالا افزایش بی‌وقفه قیمت‌ها نفس مصرف‌کنندگان را بریده است

آخرین آمار مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲، سی درصد از مردم ایران زیر خط فقر قرار داشته‌اند.

چرا در سال‌های ۱۴۰۲ و ۶ ماهه ۱۴۰۳ که قیمت ارز خارجی ثابت بود، شاهد تورم ۴۰ درصدی بوده‌ایم؟ اگر تورم صرفاً به دلار وابسته است، به چه دلیل سفره مردم به اندازه ۴۰ درصد کوچک‌تر شد؟

در این چرخه رکودی، به موازات هر شوک نرخ ارزی که وارد می‌شود شاهد افزایش قیمت‌ها می‌شویم، بنابراین با افزایش قیمت کالاها و خدمات مورد نیاز جامعه، بخش‌هایی از جمعیت قادر به خرید نخواهند بود.

یک جامعه‌شناس و استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران گفت: «زمانی‌که درباره سطح اعتماد اجتماعی سؤال می‌شود، هم به‌صورت افقی و هم به‌صورت عمودی، مردم کمترین اعتماد را به نهادهای رسمی، دولت، عناصر دولتی، مجلس و… دارند. چرا؟ چون بی‌اعتمادی، به نارضایتی اجتماعی تبدیل شده است. مشکلات روی هم قرار گرفته و درنهایت ما با یک جامعه ناراحت و معترض مواجه‌ایم. این جامعه گرفتار و عصبانی، وقتی در مقابل مسئله‌ای مانند قطعی دوساعته برق مواجه می‌شود، بهانه‌ای پیدا می‌کند تا صدای اعتراضش را بلند کند و بی‌اعتمادی‌اش را نشان دهد.»

اگر از نظر کارشناسی بپرسید که توسعه دریا محور می‌تواند در ایران موضوعیت داشته باشد، پاسخ این است که آری، توسعه دریا محور برای کشور بسیار حیاتی است و یکی از شگفتیهای بزرگ این است که چرا تاکنون به آن توجه بایسته داده نشده است. اما نکته این است که توسعه دریامحور، یعنی حرکت به سمت توسعه چند منطقه ای. اکنون پرسش اینجا است که آیا ما در توسعه منطقه‌ای موفق بودیم که اکنون می‌خواهیم برای حرکت بعدی، وزنه چند برابری مطالبه کنیم!؟