تندروها روز خود را با حمله، اهانت و اتهام به محمدجواد ظریف آغاز می‌کنند. این هجمه‌ها گاه از تریبون مجلس است، گاه از رسانه‌هایی است که تندروها در اختیار دارند و یا اینکه در وسط خیابان کفن بپوشند، راهپیمایی و تجمع کنند.

چند روز پیش، خبری منتشر شد که ۱۴۰ نماینده مجلس خطاب به رئیس‌جمهور پزشکیان، نامه‌ای پیرامون‌عدم خصوصی‌سازی صنعت خودرو نوشته‌اند. از آنجا که هویت این امضاکنندگان مشخص نیست، ابهاماتی درباره احتمال جعلی بودن این امضاها مطرح شده است. پُر واضح است که منافع تعداد کمی نماینده به خطر افتاده؛ نمایندگانی که به‌عنوان مثال، یک نفر به تنهایی ۳۰۰ نفر را در ایران خودرو استخدام کرده است.

جبهه موسوم به پایداری در آخرین اقدام خود با دستاویز قرار دادن دو موضوع کاملا بی‌ارتباط به یکدیگر میکروفونهای مجلس را با انتقاد شدید از قوه قضاییه و شخص رییس آن روشن کرد.

علی خطیبی شریفیه عضو شورای مرکزی پایداری که در دولت سیزدهم در رشدی آسانسوری معاون اداری مالی زلفی‌گل در وزارت علوم شده بود، پس از تحمل مدت بسیار کمی خانه نشینی، حالا در دولت مسعود پزشکیان به پست نان و آب دارتری در شمال خیابان جردن رسید.

کامران غضنفری، نماینده تهران، در تجمعی که با عنوان «تجمع قانونی و شرعی امت حزب‌ا…» در میدان پاستور برگزار شد، به شدت از محمد جواد ظریف و عملکرد او انتقاد کرد و خواستار عزل و محاکمه وی شد.

این وضعی است که برای ما شما درست کردید؟ آقای اژه‌ای! دو ماه قبل پیش شما آمدم و گفتم وضعیت آقای ظریف را جمع کنید گفتی وظیفه من نیست مجلس ورود کند.

یادداشت اخیر محمدجواد ظریف در مجله اکونومیست با واکنش‌های زیادی همراه شد. او در آن یادداشت درباره ضرروت ایجاد «مودت» میان کشورهای اسلامی سخن گفت و مطرح کرد که یکی از اولویت‌های طرح مودت برقراری آتش‌بس فوری در غزه، لبنان، سوریه و یمن است. برخی از این مواضع ظریف استقبال کردند و برخی طیف‌های سیاسی مخالف ظریف بر چین مواضعی تاختند و بار دیگر ظریف را چهره‌ای غرب‌گرا معرفی کردند.