به گزارش غیرمنتظره، روزنامه اطلاعات نوشت:

۱- تعدادی از کشورهای اروپائی از جمله اسپانیا، و نیز عربستان سعودی از این تصمیم استقبال کرده اند. کانادا موافقت خود را با این تصمیم اعلام کرد و ۱۲۵ نماینده مجلس پارلمان انگلیس از حکومت خواستند دولت فلسطین را به رسمیت بشناسد.

وزارت امور خارجه عربستان سعودی این تصمیم فرانسه را «یک اقدام تاریخی بر مبنای حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین» دانسته و آن را مورد تحسین قرار داده است. پادشاهی سعودی همچنین از دیگر کشورها خواسته که به این روند بپیوندند و دولت فلسطین را به رسمیت بشناسند. در مقابل، دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی به شدت با آن مخالفت کرده اند. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم، این تصمیم را تهدیدی وجودی برای اسرائیل و پاداشی برای تروریسم دانسته و معاون وی، یاریو لوین، نیز اقدام فرانسه را «کمک مستقیم به تروریسم» و «لکه ننگی در تاریخ فرانسه» خوانده است.

از این مهمتر، موضع افراطی‌ترین چهره در کابینه نتانیاهو یعنی بزالل اسموتریچ، وزیر دارائی است که گفته: «این تصمیم بهانه دیگری به دست اسرائیل می‌دهد تا کرانه باختری را بطور کامل ضمیمه خود کند و به توهم خطرناک تشکیل دولت تروریستی فلسطین برای همیشه پایان دهد.» البته پارلمان رژیم صهیونیستی، کنست، نیز روز چهارشنبه گذشته، لایحه‌ای را تصویب کرد که بر اساس آن اسرائیل حاکمیت کامل خود را بر کرانه باختری تثبیت کند. یادآوری کنیم که مقصود از دولت فلسطین تشکیل آن در کرانه باختری رود اردن و نوار غزه است که در جنگ شش روزه ژوئن سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل در آمد.

از آن زمان قطعنامه‌های متعددی از شورای امنیت سازمان ملل متحد از جمله قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ صادر شده که این مناطق را «سرزمین‌های اشغالشده» می‌داند که اسرائیل باید از آن‌ها خارج شود. با این حال، رژیم صهیونیستی با بی‌اعتنائی به این قطعنامه‌ها و کنوانسیون‌های ژنو که هر گونه تغییری در اراضی اشغالی را ممنوع می‌داند، عملا طرحی موسوم به «ترانسفر» را برای خالی کردن این مناطق از جمعیت فلسطینی و ایجاد انبوه شهرک‌های صهیونیست‌نشین بطور خزنده اجرا می‌کند تا در زمان مناسب کرانه باختری را به خود منضم نماید بویژه که آن‌ها کرانه را با نام «یهودا و سامره» بخشی از سرزمین اجدادی خود می‌دانند و حاضر نیستند حتی از یک وجب از آن هم چشم پوشی نمایند.

در تصمیم اخیر کنست نیز از دولت نتانیاهو خواسته شده که جمعیت فلسطینی کرانه را به خارج کوچ دهد و فقط بخش کوچکی از این جمعیت را به عنوان نیروی کار، در آن نگهدارد.

بر این اساس، با توجه به حمایت کامل و بی‌دریغ دولت دونالد ترامپ ازتصمیمات دولت نتانیاهو، طرح دو دولت و تشکیل دولت فلسطین هیچ امکانی برای تحقق ندارد و صرفا یک موضع سیاسی روی کاغذ است نه بیشتر.

۲-با آشکار شدن شرایط آمریکا برای آتش بس در استان سویداء سوریه مشخص شد که عملا این استان از حاکمیت دمشق خارج می‌شود. طبق این شرایط کلیه افراد مسلح وابسته به جولانی و نیزاعراب بدوی از استان سویداء خارج می‌شوند و نیروهای درزی با پاکسازی سراسر استان ازاین افراد با تشکیل شوراهای محلی اداره امور استان را در دست می‌گیرند.

مناطق سویداء، قتیطره، درعا و حتی ریف یعنی حومه جنوبی دمشق خلع سلاح می‌شوند و مؤسسات تابع جولانی حق حضور در این مناطق را ندارند با این حال، دولت جولانی باید خدمات لازم مثل آب و برق و حقوق کارمندان این مناطق را تامین نماید. بدیهی است که این شرایط ذلتبار برای جولانی و حامی اش، ترکیه، قابل قبول نیست. اکنون جولانی از ترکیه درخواست کمک نظامی کرده که البته این خواست دولت ترکیه است و آقای حاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه تهدید کرده که کشورش برای جلوگیری از هر طرح تجزیه در سوریه دخالت نظامی می‌کند.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری نیز لحن انتقادی خود علیه رژیم صهیونیستی را شدت بخشیده و از جمله هشدار داده است که نمی‌تواند تماشاگر مرگ کودکان در نوار غزه باشد. همچنین، یاسین آقتای، یکی از مشاوران سابق اردوغان گفته است که بعد از حوادث سویداء احتمال باز شدن راه به سوی قدس بیشتر از هر زمانی در گذشته، تقویت شده است. با این حال، محافل آگاه می‌گویند که نشانه‌ای برای اینکه ترکیه شعارهایش علیه اسرائیل را عملی کند وجود ندارد بلکه بر عکس، ترکیه همچنان به کمک‌های خود به اسرائیل ادامه می‌دهد.

در مورد موضع جدید فرانسه، برخی از تحلیلگران معتقدند که این موضع بر اثر فشار افکار عمومی پس از ممانعت از ورود مواد غذائی به نوار غزه و مرگ و میر کودکان و نیز بمباران کلیسای «خانواده مقدس» در غزه که تحت حمایت فرانسه بوده صورت گرفته و اصالتی ندارد. برخی دیگر اشاره می‌کنند که حوادث سوریه و اقدامات تجزیه طلبانه آمریکا و اسرائیل باعث نگرانی اروپا شده است. آن‌ها روی یکپارچگی سوریه حساب می‌کرده‌اند و پس از سقوط دولت بشار اسد و رسیدن نیروهای جولانی به دمشق، وزیران دفاع فرانسه و آلمان نخستین مسئولان اروپائی بودند که به دمشق رفتند و با جولانی دیدار کردند. بطور اصولی وقوع بحران‌ها در خاورمیانه آسیب هائی به جوامع اروپائی وارد می‌آورد ضمن اینکه اروپائی‌ها از فشار دولت ترامپ روی اروپا در رابطه با جنگ اوکراین ناخشنود هستند.

و اما گزارش‌های دیگر حاکی از آن است که موضع جدید فرانسه به درخواست شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی صورت گرفته و کشورهای عرب بر اثر دو جریان یاد شده به اضافه جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران و نتایج منطقه‌ای این جنگ و احتمال از سرگیری آن به شدت نگران شده اند. فعلا ابتکار عمل برای مقابله با نتایج پدید آمده از این تحولات در دست عربستان سعودی است بویژه که این کشور عادی‌سازی روابط خود با اسرائیل را منوط به تشکیل دولت فلسطین کرده و خلأ ناشی از حذف این مقوله در صحنه سیاسی منطقه را نمی‌پذیرد.

در عین حال، چنانچه ارتش صهیونیستی موفق شود پس از عبور از جنوب سوریه و پیشروی در، به اصطلاح، کریدور داود، خود را به منطقه کردنشین و سواحل فرات برساند، پس از آن برای رسیدن به رودخانه نیل سراغ مصر خواهد آمد. حقایق دیگری نیز مطرح است. با توجه به پیمان‌شکنی مکرر آمریکا و اسرائیل، نمی‌توان در آینده برای حفظ امنیت راهبردی به آن‌ها اعتماد کرد.

ضربه‌های موشکی و ویرانگر ایران به رژیم صهیونیستی و موشک باران پایگاه آمریکائی العدید در قطر نشان داد که نمی‌توان ایران را به عنوان یک قدرت بزرگ منطقه‌ای نادیده گرفت. نتیجه اینکه اکنون اندیشه ایجاد نوعی ائتلاف یا تشکل منطقه‌ای برای همکاری در زمینه امنیت راهبردی و دیگر زمینه‌ها مطرح می‌شود و این چیزی است که در طول دهه‌های گذشته از سوی جمهوری اسلامی پیشنهاد شده است.