به گزارش غیرمنتظره، علیرضا دروگر – کارشناس ایمنی، بهداشت و محیط زیست: وقتی تعریف و درک درستی از مفهوم توسعه داشته باشیم. بدون شک به مدیریت بحران بعنوان موضوع جدی‌تری می‌نگریم.

زیرا بحران‌ها بزرگترین عوامل بازدارنده توسعه هستند و بحران‌های طبیعی مانند سیل همواره یکی از تهدیدات جدی برای جوامع انسانی بوده و توانایی تخریب زیر ساخت‌ها، انواع سازه‌های شهری و منابع طبیعی را دارا می‌باشند.

به زبان ساده مدیریت بحران به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و فرآیندها اطلاق می‌شود که برای شناسایی، ارزیابی، ایجاد آمادگی و پاسخ به بحران‌ها طراحی شده است و هدف اصلی مدیریت بحران، کاهش خسارات و تأثیرات منفی ناشی از این حوادث و بازگشت به حالت عادی در سریع‌ترین زمان ممکن است.

ایراد کار سیستم مدیریت بحران استان گیلان کجاست؟

می‌توان گفت در مدیریت بحران تقریبا اصول ثابت و مشترکی وجود دارد و در این بین چیزی که باعث موفقیت یاعدم موفقیت می‌شود کیفیت عملکرد و استراتژی انتخابی برای مدیریت بحران می‌باشد.

استراتژی‌ها و رویکردهای متفاوتی در این زمینه وجود دارد، که می‌توان با استفاده از آن‌ها حتی از وقوع برخی بحران‌ها پیشگیری و یا در صورت وقوع بحران شدت خسارات و تاثیرات منفی آن را تا حد خیلی زیادی کاهش داد و ضمن افزایش تاب آوری بهترین نتایج ممکن را حاصل نمود.

اما متأسفانه در سایه‌ی بی‌اهمیت تلقی نمودن موضوع بحران و با توجه به نبود نیروها و مدیران متخصص در تشکیلات مدیریت بحران استان گیلان این سازمان تبدیل به سازمان صرفا مشاهده‌گر بحران‌ها شده است و با در پیش گرفتن استراتژی انفعالی – واکنشی انگار حتی تصمیم و اراده‌ای برای توجه به موضوع پیشگیری، آمادگی یا هر اقدامی که در جهت افزایش تاب آوری و کاهش تاثیرات مخرب بحران شود ندارند و صرفا انتظار میکشند تا بحران به وقوع بپیوندد.

تا بعد از وقوع بحران با سازمان آتش نشانی تماس حاصل نمایند و خودشان بعنوان ناظر مقابله با بحران با خودروهای شاسی بلند و کاپشن‌های آبی رنگ‌شان در برخی اماکن آسیب دیده حضور یافته تا عکس‌هایشان را بگیرند و محل را به مقصد اتاق مانیتورینگ بحران ترک کنند.

با توجه به عملکرد ضعیف‌شان در سیل اخیر رشت و پیربازار اینگونه تصور می‌شود که در ماه‌های اخیر حتی فکر پیش بینی سیل از ذهنشان خطور نکرده است وگرنه حداقل برای لایروبی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود نامه نگاری لازم را می‌نمودند و با توجه به اختیارات و دسترسی های‌شان نسبت به موظف و ملزم نمودن سازمان‌های مسئول در این زمینه اقدام لازم را انجام میدادند.

راهکار برون رفت از این وضعیت و پیشگیری از تکرار مجدد این اتفاقات چیست؟

تغییر استراتژی! از انفعالی- واکنشی به ترکیب استراتژی فعال و بیش فعال (active & hyper active strategy) و ایجاد چندین لایه از برنامه‌های پیشگیرانه استراتژی فعال به معنای آمادگی و پیش‌بینی بحران‌های احتمالی قبل از وقوع آن‌هاست و استراتژی فوق فعال از پیشرفته‌ترین رویکردها برای مدیریت بحران است و بر پیشگیری فعال و پاسخ‌دهی چند مرحله‌ای به بحران تاکید دارد.

در استراتژی فعال سازمان‌ها و افراد برنامه‌های جامع و مشخصی برای مقابله با بحران‌های احتمالی دارند و با استفاده از این برنامه‌ها می‌توانند در زمان وقوع بحران سریع و موثر عمل کنند. (این استراتژی‌ها بر جلوگیری از بحران یا حداقل کاهش اثرات آن قبل از وقوع تمرکز دارد)

در استراتژی بیش فعال سازمان‌ها نه تنها برای بحران‌های احتمالی آمادگی دارند، بلکه با استفاده از تکنولوژی‌های نوین، تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته و سیستم‌های هشداردهنده، به صورت مداوم شرایط را تحت نظر می‌گیرند و به‌محض بروز اولین نشانه‌های بحران واکنش نشان می‌دهند.