با گذشت چند هفته از طرح ادعاهایی علیه آیت‌الله کاظم صدیقی درباره در اختیار گرفتن زمین حوزه علمیه ازگل در شمال تهران، اما همچنان درباره این ادعا توضیح قطعی، کافی، کامل و قانع‌کننده منتشر نشده است.
نه شخص صدیقی چنین کرده و به انبوه سؤالات پاسخ داده و نه سازمان‌های رسمی و مسئول، وارد ماجرا شده‌اند. کاظم صدیقی و حوزه علمیه تحت مدیریتش به‌عنوان دو مظنون این ادعاها نیز هر بار لب به سخن گشوده‌اند و بیانیه‌ای داده‌اند بر حجم ابهامات و تناقضات افزوده‌اند و سؤالات را بیشتر و ادعاها علیه خود را تقویت کرده‌اند.
از زمانی که صدیقی در نخستین واکنش گفت امضایش را جعل کرده‌اند تا زمین گران‌قیمت را به نامش کنند و فضای توییتر و شبکه‌های اجتماعی را از تعجب و شگفتی، منفجر کرد تا وقتی که منتقدان را به راه‌انداختن «الم‌شنگه» و «شرارت» متهم کرد چیزی جز شک و تردید نیافرید. شک و تردیدهایی که به کفه ادعاها و اتهامات اضافه کرد تا سنگین و سنگین‌تر شوند.
حوزه علمیه امام خمینی در ازگل به تولیت آیت الله کاظم صدیقی
حوزه علمیه ازگل چند بیانیه داد و آیت‌الله صدیقی هم آخرین بار قبول کرد غفلت کرده و از همه جز مردم عذرخواهی کرد؛ اما نه ابهامی رفع کردند نه سؤالی از انبوه سؤالات پاسخ داده شد و نه شفافیتی رقم خورد تا فقط ابهامات، بزرگ و بزرگ‌تر شوند و ادعاها و اتهامات نزد افکار عمومی، بی‌پاسخ بمانند.
ای‌کاش صدیقی همان‌گونه که در مصاحبه یک‌طرفه با صداوسیما گلایه کرده بود خود نزد محکمه می‌رفت و طلب می‌کرد درباره ادعاها بررسی کنند.
ای‌کاش توضیحات شفاف، کامل و قانع‌کننده می‌داد تا پرونده این ابهام بسته شود؛ اما او هیچ‌کدام را انتخاب نکرد. او ابهام را انتخاب کرد. ابهام باقی ماند و روزبه‌روز بزرگ و بزرگ‌تر شد تا مردم در ذهن و فکر خود، جوابی برای سؤالات و ادعاها بیابند. جواب‌هایی متمایل به ابهام… ابهامی نزدیک به ادعاها.
اینکه در آینده چه می‌شود اینکه واقعیت ماجرا چه بوده نمی‌دانم؛ اما این را می‌دانم که کاظم صدیقی، ابهام را انتخاب کرد و این یعنی تأیید ادعاها نزد افکار عمومی. این یعنی پیروزی ادعا کننده در برابر آیت‌الله صدیقی در میدان افکار عمومی و این انتخاب خود کاظم صدیقی بود.
- کد خبر 113800
- پرینت
