به گزارش غیرمنتظره، راضیه حاجی‌پور در حکایت گیلان نوشت: می‌خواهیم برایتان دو گزارش از دو بازدید کاملا متفاوت طی دو سال از «سایت زباله سراوان» ارائه دهیم.

بازدید اول بهار ۱۴۰۲:

به همراه دوستان و همکاران برای بازدید سایت زباله سراوان رفتیم. آن‌چه دیدیم یک فاجعه بود. بله درست است یک فاجعه! مساحتی بالغ بر۲۰هکتار زباله، بدون هیچ پوششی.

تلی از زباله که ارتفاع آن به ۱۰۰متر می‌رسید و در آستانه رانش و فاجعه زیست محیطی بود؛ پرسنل فنی و اجرایی مشغول به فعالیت بودند؛ مگس و بوی نامطبوع مانع از این میشد تا چند دقیقه‌ای در آن مکان توقف کنیم.

شیرابه بی‌امان و با حجمی باورنکردنی به دره‌های پایین دست و از آنجا به رودخانه‌ی محلی کچاء و سپس به زرجوب و گوهررود و در آخر هم به دریای کاسپین سرریز می‌شدند.

زمانی که این حجم از فاجعه را که دیدیم، گفتیم بعید است این پروژه سرانجام بگیرد. اما به عوامل اجرایی که در آن‌جا مستقر بودند؛ با ناامیدی خدا قوت گفتیم و سپس بازگشتیم.

بازدید دوم بهار ۱۴۰۴:

با توجه به مسئله مهم زیست محیطی سایت زباله سراوان و به جهت تنویر افکار عمومی و ارائه‌ی گزارش عملکرد به مردم، با دوستان و همکاران تصمیم گرفتیم که از «پروژه ساماندهی مرکز دفن زباله» بازدیدی داشته باشیم. آنچه مشاهده کردیم بسیار شگفت‌انگیز بود. که باعث شادی تیم ما نیز شد. ما شاهد یک تفاوت آشکار بودیم.

همان عوامل فنی و اجرایی که در بازدید گذشته مشغول فعالیت بودند را مجدد با همان جدیت مشغول فعالیت دیدیم. ما به حضور آن‌ها و حتی نوع فعالیت‌شان توجه داشتیم و یادداشت برداری می‌کردیم اما آن‌ها به حضور ما توجهی نداشتند.

اما آن نکته‌ای که موجب تعجب توأم با شادی تیم ما شده بود؛ سطوح باز و عریان زباله‌هایی بود که با پوشش درست، ساماندهی شده بود. شیرابه‌ها کم، کنترل و هدایت شده بودند؛ بحران خطر رانش حل و مهم‌تر این‌که ساعت‌ها می‌شد آنجا ایستاد، صحبت کرد و نفس کشید. بله درست است؛ ما می‌توانستیم در سایت زباله سراوان به راحتی نفس بکشیم!

آنچه دیدیم، فوق العاده و امیدبخش بود؛ اما نکته بسیار مهم این است؛ که همچنان این روند ادامه دار باشد. و بهسازی این منطقه که موضوع زیست محیطی بسیار مهمی است و در سال‌های گذشته نیز اخبار آن جهانی نیز شده بود؛ با اراده، غیرت، همت، پشتکار و حمایت مسئولین به سرانجام برسد و به سرنوشت پروژه‌های نیم کاره استان دچار نشود.

امیدواریم مرکز دفن زباله تا آخر امسال تکمیل و سراوان برای همیشه به دامن طبیعت بازگردد. و همچنین، تصفیه خانه آن نیز راه اندازی شود و شیرابه‌ها تصفیه یا این‌که تدبیری اتخاذ گردد که شیرابه‌ها جابجا شوند تا برای همیشه از این فاجعه زیست محیطی که می‌توانست رشت و گیلان را نابود کند؛ رهایی یابیم.