به گزارش سپیدخبر و به نقل از رشت۲۰،راه‌اندازی دانشکده‌های فنی برای افزایش توان فنی در جامعه یکی از اقدامات موردتوجه آموزشی بوده که نهایتاً نتایج آن در خودکفایی و کارآفرینی افراد نمود می‌یابد. در سال‌های اخیر و با توجه به مشکلات فراوان اشتغال برای فارغ‌التحصیل‌ها، توجه خانواده‌ها به ادامه تحصیل فرزندان در دانشکده‌های فنی جلب شده است اما هزینه‌های بالای تحصیل از نظر تهیه ملزومات کارگاهی و آزمایشگاهی باعث بروز مشکلات خاصی در میان خانواده دانشجویان شده است.

از سوی دیگر مشخص نیست آثار هنری دانشجویان در این دانشکده‌ها چه می‌شود؟ برای مثال یکی از مخاطبین در خصوص سرنوشت آثار هنری دانشجوی خود ابراز گلایه کرده است و می‌گوید: بنده اولیای دانشجوی  ترم چهارم طراحی دوخت یک دانشکده فنی در رشت هستم. دانشجویان برای کارورزی طراحی دوخت مبالغ بسیار زیادی از قبیل پارچه و نخ‌های کمیاب ابریشمی که هر دوی آن هزینه بالایی دارد.

فارغ از زمانی که دانشجویان برای دوخت و طراحی می‌گذارند هنر دانشجویان بدون هیچ توجهی توسط دانشگاه از دانشجویان دریافت می‌شود و سرنوشت این آثار که به‌راحتی در بازار قابل‌فروش هستند مشخص نیست. در این بین دانشگاه حداقل می‌تواند این آثار را در نمایشگاهی عرضه کند تا حداقل درآمد حاصل از این صنایع نفیس به خود دانشجویان پرداخت شود یا حداقل برای آنان امکاناتی بابت آثارشان در نظر گرفته شود اما سرنوشت آثار هنری آنان مشخص نیست. همچنین باید به این موضوع توجه داشت که هزینه طراحی و دوخت این آثار برای دانشجویان بسیار بالاست و در این شرایط اقتصادی اسفناک دانشکده هیچ توجهی به این موضوعات ندارد و معلوم نیست آثار دانشجویان به کجا می‌رود!