اختصاصی / به گزارش غیرمنتظره، انتصاب نادر حسینی به‌عنوان سرپرست کمیته امداد شهرستان شفت حواشی فراوانی را در پی داشته است، حضور همزمان این عضو شورای شهر رشت در شهرستان شفت به‌عنوان سرپرست اداره کمیته امداد شهرستان مورد انتقاد بسیاری‌ست.

در این گزارش به ابعاد انتصاب این عضو تشنه خدمت شورای شهر رشت که اکنون عضو پاره‌وقت محسوب می‌شود خواهیم پرداخت.

موضوع نخست در خصوص انتصاب نادر حسینی به‌عنوان سرپرست اداره کمیته امداد شهرستان شفت این است که اگر وی به‌عنوان رئیس اداره منصوب شود قانوناً باید از شورای شهر رشت انصراف دهد، زیرا بر اساس قانون وی اجازه ندارد که همزمان عضو شورا و رئیس یا مدیر یک اداره دولتی باشد؛ اما حسینی در حال حاضر سرپرست این اداره است و در قانون برای جایگاه سرپرستی چیزی تعریف نشده است.

اما موضوع جایی پیچیده می‌شود که این عضو پاره‌وقت شورای شهر رشت عملاً با یک سد قانونی مواجه است، زیرا او حالا باید در ساعت اداری به مدیریت خود در شهرستان شفت بپردازد و قانوناً تا ساعتی از ظهر در این شهرستان حضور دارد و پس‌ازآن با طی مسافتی کوتاه به رشت خواهد آمد و به‌عنوان یک تشنه خدمت عرق از پیشانی خشک نکرده باید به مسائل شهر رشت بپردازد و به بازدیدها، سرکشی‌ها، جلسات، مراجعات و… برسد!

این موضوع در جای خود یک ایراد قانونی جدی را با خود به همراه دارد، جایی که قانون تأکید بر حضور و سکونت در شهر دارد، اینکه عضو پاره‌وقت شورای شهر رشت ساعات زیادی از روز و در واقع تمام ساعت اداری قانونی را خارج از شهر رشت می‌گذراند همان موردی است که فرماندار شهرستان رشت جهت احقاق حق مردم رشت باید در نظر گرفته و به موضوع ورود کند. البته اگر فرماندار شهرستان رشت عزمی برای چنین موضوعی داشته باشد.

حال اما از نادر حسینی به‌عنوان فردی چنین تشنه خدمت باید پرسید که اصلاً چرا خود را با چنین چالشی مواجه کرده است؟! آیا بهتر آن نبود که از ابتدا یک جایگاه را برای خدمت انتخاب می‌کرد؟ آیا حضور همزمان در دو شهرستان و دو جایگاه را در پیش وجدان خود تضییع حقوق بیت‌المال و خلق‌الله نمی‌داند؟ آیا بهتر نیست برای رأی مردم شهر رشت احترام قائل بوده و یکی از این دو جایگاه را رها کند؟