به گزارش غیرمنتظره و به نقل از گیل خبر، این تصمیم در حالی که کشاورزان گیلانی با هزاران مشقت، هزینه‌های گزاف بذر، کود، سم و دستمزد کارگر را به جان می‌خرند و به انتظار فروش محصول خود نشسته‌اند، یعنی چراغ سبزی دیگر برای واردات بی‌حساب و کتاب برنج خارجی، درست در روزهایی که انبار شالیکاران پر از محصول تازه است تا برای هزارمین بار، با دلی شکسته و سفره‌ای خالی، زیر بار فشار اقتصادی خم شوند.

قالیباف، رئیس مجلس، درست در روزهایی که کشاورزان چشم‌انتظار حمایت بودند، با یک نامه تمام امیدشان را فرو ریخت. آیا وظیفه رئیس مجلس پاسداری از معیشت مردم نیست؟ اگر چنین است، پس چرا در بزنگاه حساس، صدای هزاران شالیکار گیلانی شنیده نشد و فقط منافع عده‌ای خاص دیده شد؟

سال‌هاست که نمایندگان گیلان وعده می‌دهند که «اجازه نخواهند داد در فصل برداشت، برنج خارجی وارد شود». شعارهایی پرطمطراق که قرار بود از حقوق شالیکاران دفاع کند و اندکی امید در دل کشاورزان خسته بدمد. اما واقعیت چیزی جز فرو ریختن دوباره این امید نیست.

قانون باید تکیه‌گاه کشاورز و تولیدکننده داخلی باشد، نه عصای دست دلالان و مافیا برنج که فقط به جیب خود فکر می‌کنند.

مردم گیلان حق دارند بپرسند نمایندگانی که با شعار دفاع از حق و حقوق کشاورزان روی کار آمدند، امروز در برابر این تصمیم چه موضعی دارند؟