به گزارش غیرمنتظره و به نقل از اعتماد، به دنبال انتشار گزارش «شهر محکومان» در تاریخ ۱۷ تیرماه ۱۳۹۹ در صفحات ۱۲ و ۱۳ روزنامه اعتماد، حسین هدایتی؛ یکی از محکومانی که در زندان تهران بزرگ دوره محکومیت خود را سپری می‌کند جوابیه‌ای برای روزنامه و خطاب به مدیرمسوول و صاحب امتیاز روزنامه اعتماد ارسال کرد.
در گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از محکومان مالی، صحبت‌هایی در مورد شرایط خاص حسین هدایتی در زندان تهران بزرگ مطرح شده بود و زندانیان مدعی بودند که این محکوم در زندان تهران بزرگ، به سبب ثروت و مکنت، شرایط خاصی دارد و از رفاه ویژه‌ای برخوردار است.
هدایتی در این جوابیه بدون آنکه مصداق‌های مطرح شده در گزارش روزنامه اعتماد را زیر سوال ببرد، صرفا ادعای زندانیان را «دروغ محض» خوانده اما شرایط زندان تهران بزرگ و کمبودها و برخی ناهنجاری‌ها را در جوابیه خود تایید کرده و باعث تاسف دانسته و خواستار رفع این مشکلات شده است.
در ادامه متن جوابیه‌ این محکوم را می‌خوانید:

«با سلام و احترام
عطف به گزارش درج شده در روزنامه اعتماد مورخه سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۳۹۹ و در صفحه ۱۲ آن در ستون پنجم گزارش محکومان و براساس قانون مطبوعات انتظار می‌رود این جوابیه به چاپ برسد.
– مدیر محترم و مسوول روزنامه، در خصوص نوشتار مختصر وضعیت اینجانب در زندان بایستی به عرض برسانم:
۱- انتظار از یک مجموعه رسانه‌ای و صادق این است که ابتدا حقیقت‌یابی نموده و سپس گزارش نمایند. به عرض می‌رسانم مواردی که در خصوص شرایط رفاهی بنده درج شده دروغ محض و مورد تمسخر و استهزای مددجویان قرار گرفته است که توقع آنست مسوولان زندان اجازه دهند خبرنگاران بازدید داشته باشند.
۲- دادن خدمات در هر سطح و هر نوع برای رفاه مددجویان بی‌پناه با هماهنگی سازمان حمایت از زندانیان یک افتخار و مورد رضای الهی است.
۳- مشاهده و شنیدن معضلات مددجویان و مشکلات آنان در هر روز و هر لحظه جز غم و اندوه و افسوس برای بنده و همه زندانیان چیز دیگری به ارمغان نمی‌آورد.
۴- عدم توانایی مسوولان زندان‌ها در رفع نیازهای اولیه برای مددجویان به ضایعه‌ای بزرگ برای زندانی و خانواده آنها تبدیل شده است.
۵- امکانات بسیار کم و فراوانی زندانی بیش از حد مجاز در زندان‌ها نگرانی خانواده زندانیان و زندانی و عدم کنترل و رسیدگی به آنان را سبب شده است.
۶- عدم امکانات لازم برای ملاقات‌ها و بالاخص مرخصی‌ها هنجارها و ناهنجارهای اجتماعی بسیار برای خانواده‌ها ایجاد کرده است که امید است ریاست محترم قوه قضائیه و ستاد کنترل کرونا با مرخصی گسترده و طولانی زندانیان واجد شرایط نسبت به رفع نگرانی و امنیت اجتماعی و بهداشتی اقدام عاجل نموده و خانواده‌های آنان را شاد نموده ضمن اینکه اینجانب و بسیاری از زندانیان دیگر حداقل هشت ماه است که خانواده‌های خود را ندیده‌ایم.
۷- عدم کارایی محیط به عنوان اندرزگاه برای زندانی به دلیل نداشتن دانش، تجربه، آموزش، منابع مالی و… فضای بسیار غم‌انگیزی را برای زندانیان و خانواده آنان فراهم آورده است.
۸- عدم توجه بازپرسان و قضات علی‌رغم تاکیدات ریاست محترم قوه قضاییه و بالاخص مقام معظم رهبری برای کاهش حبس‌زدایی و یا جایگزین کردن مجازات دیگری به جای حبس بر این بلیه افزوده است.
۹- توجه اندیشمندان و مسوولین و تصمیم‌گیران نظام بالاخص جناب آقای رییسی و تاکیدات ایشان‌ برای حضور در عرصه جهش تولید جز با آزاد کردن انرژی بسیار نهفته کارآفرینان در بند در این شرایط ناجوانمردانه تحریم با احترام و احتساب شرایط نظارت جلب می‌کنم.
۱۰ ـ عدم علاقه و جدیت بازرسان دوره‌ای از مراکز مختلف برای شنیدن مشکلات زندانیان و عبور سریع و بدون مسئولیت، آنان را از درج واقعیت‌ها و گزارش واقعی به مسئولین ذیربط برحذر داشته و بعضا جز محدودیت‌ بیشتر چیزی عاید زندانی نمی‌گردد.
۱۱- عدم توجه به طبقه‌بندی زندانیان بالاخص زندانیان مالی همه امور از جمله مدیران، مراقبان و… چه از نظر پرونده و عناوین جرم‌ها و فرجام‌خواهی بار انتقاد شدیدی به بخش زیادی از جامعه اقتصادی کشور فراهم آورده است.
۱۲- ضعف شدید فرهنگی در زندان‌ها و عدم نقش‌آفرینی جدی مسئولین زندان‌ها و نداشتن برنامه و هدف و انگیزش در این موضوع عملا رشد و تربیت و ندامت مددجو و اندرز آنها را محدود و یا از بین برده است.
۱۳- مقالات، پایان‌نامه‌ها، واقع‌گرایی، مصاحبه، دلسوزی، مسئولیت‌پذیری و تغییر باورها می‌تواند همکاری زندان و زندانی را دربر داشته باشد که متاسفانه فاقد آن هستیم
با کمال تشکر»