به گزارش غیرمنتظره، عصرایران نوشت: الان ۲۱ سال است که فعالیت هسته‌ای کشورمان به «مسئله‌ای جهانی» تبدیل شده و انبوهی از تحریم‌ها را متوجه مردم این دیار کرده؛ ولی از «برق هسته‌ای» چنان‌که باید خبری نیست. یعنی مردم در سراسر کشور مشکل قطعی برق در گرم‌ترین روزهای سال را دارند؛ درحالی‌که دست‌کم سیزده سال است که شدیدترین تحریم‌ها را هم تحمل کرده‌اند تا دانشمندان محترم هسته‌ای، «بازدهی شگفت‌انگیز مواد هسته‌ای در تولید برق» را محقق سازند.

روزنامۀ کیهان در اواخر خردادماه سال گذشته، در گزارشی با عنوان «فواید صنعت هسته‌ای از تولیددارو و تأمین برق تا کشاورزی و صنایع غذایی» دربارۀ «مزیت‌های تولید برق با انرژی هسته‌ای» نوشت:

بله، برق هسته‌ای حرف ندارد؛ ولی از حرف تا عمل راه بسیار است. در عمل از برق هسته‌ای خبری در «زندگی مردم» نیست که اگر بود هر روز برق انبوهی از شهرها و روستاهای کشور چندین ساعت قطع نمی‌شد.

البته شاید گفته شود بیست و چند سال فعالیت هسته‌ای برای تولید برق هسته‌ای در حدی که نیاز سراسر کشور به برق بی‌وقفه تأمین شود، کافی نیست و مردم باید یکی دو دهۀ دیگر هم صبر کنند و در برابر تحریم‌های ناشی از فعالیت هسته‌ای کشورمان – به قول آقای جلیلی – «با قدرت» طاقت بیاورند تا برسیم به قلۀ «تولید برق هسته‌ای». در این صورت، به‌رغم گرم‌شدن کرۀ زمین، حتی در گرم‌ترین تابستان‌ها نیز سایۀ خنکا سراسر کشور را فرا می‌گیرد.

به‌هرحال در شرایط فعلی، بد نیست مسئولان صنعت هسته‌ای کشور توضیح دهند که برق هسته‌ای دقیقاً از چه زمانی «زندگی مردم» را به شکلی ملموس و مؤثر روشن و خنک خواهد کرد؟

مشکل بی‌برقی برای مردم است. کسانی که با وعدۀ تولید چشمگیر برق دربارۀ تداوم فعالیت هسته‌ای، به‌رغم فشار طاقت‌فرسای تحریم‌ها، تصمیم می‌گیرند، هر روز مجبور نیستند چند ساعت بی‌برقی را تحمل کنند. ضمناً فشار اقتصادی تحریم‌ها را نیز در زندگی شخصی‌شان تحمل نمی‌کنند؛ بنابراین مردم حق دارند بپرسند که برق هسته‌ای کو؟