به گزارش غیرمنتظره و به نقل از عصر ایران، فاطمه علی‌اصغر: اسماعیل یغمایی پس از سال‌‌ها به یکی از محوطه‌های باستانی در خوزستان بازگشت و ناگهان دچار شوک بزرگی شد و گریست. او باور نداشت که کل محوطه با خاک یکسان و به پارک تبدیل شده‌است.

او در حالی که گریه می‌کرد نفرین کرد و لعنت بر کسانی فرستاد که بدون تخصص درباره باستان‌شناسی نظر می‌دهند و عمل می‌کنند.

محوطه‌ای که او با چشمانش ویران شدنش را دید، یکی از مهمترین محوطه‌های دوره عیلامیان بود.