به گزارش غیرمنتظره و به نقل از حکایت گیلان، یکی از اصلاح طلبان گیلانی از محمود باقری عضو اسبق شورای شهر رشت تعریف می‌کرد که اگر نبود در خیلی از برنامه‌های گروه‌های فشار دوران اصلاحات به مشکل می‌خوردیم. او می‌گفت ممکن است خیلی جاها با امثال محمود باقری مشکل داشته باشیم. ولی در هر برنامه‌ای به یکی مثل او نیاز داشتیم که زبان گروه‌های مخالف را خوب بلد بود و آن‌ها را ساکت می‌کرد.

در زمینه تاثیرگذاری مدیرکل ارشاد گیلان درباره خاکسپاری سایه به استان گیلان حرف و حدیث‌ها بسیار است. البته که طبق قانون کسی نمی‌تواند شخصی را از دفن در جایی منع نماید. ولی این تاثیرگذاری و نفوذ افراد است که کار را تسهیل می‌نماید تا نقطه مناسبی را برای دفن شخصیتی چون سایه فراهم کند. به جرات می‌توان گفت اگر ثقتی با توئیت‌ها و اظهاراتش پیش قدم نمی‌شد خیلی‌ها از منظر مذهبی و سیاسی مخالف حضور پیکر ابتهاج در گیلان بودند. همان طور که تا پیش از آن مدیران جرات یک پیام تسلیت را نیز نداشتند.

شاید از منظری دکتر فاضلی مدیرکل پیشین ارشاد گیلان فرد متخصص و باسوادی بود. ولی مشکل اصلیش محافظه کاری و خوف از فردا بود. ما از نظر سیاسی ممکن است با آقای ثقتی مدیرکل فعلی مشکل داشته باشیم که حتما چنین است، ولی روند مدیریتی در ایران همین گونه است. نفوذ و تاثیرگذاری افراد است که کارها را پیش می‌برد.

همین تالار مرکزی رشت را نگاه کنید. مدیرکل فعلی وقتی بر سر کارآمد شهرداری اجازه فعالیت در آن را نمی‌داد. نمی‌توان از نفوذ و مذاکرات ثقتی برای دستور بازرسی جهت بازشدن تالار مرکزی غافل شد. این را در نظر بگیرید با کسانی که هیچ وقت تلاشی جهت پیشبرد کارها نمی‌کنند و مشکلات را به گردن دیگران می‌اندازند.

یادمان نرفته وقتی حبیب محبیان در رامسر فوت کرد اجازه دفن او را در تهران ندادند. در حالی که او اصلا جز سکونت در انجا هیچ قرابتی با رامسر نداشت. ما حالا می‌توانیم از خاکسپاری ابتهاج در یکی از مناطق ارزشمند شهر رشت سخن بگوییم که بدون شک عاملی برای افزایش حضور گردشگری در سطح شهر خواهد شد و شهر رشت بیشتر از گذشته شناخته خواهد شد که می‌تواند آرامگاه ابتهاج به یک نماد شهری نیز تبدیل شود. این امری است که یک مدیر را از دیگران متمایز کند، حالا هرچقدر با او از نظر سیاسی فاصله داشته باشیم.