اختصاصی / به گزارش غیرمنتظره، معین حسن زاده: سید حسین رضویان را باید از معدود افرادی در شورای شهر رشت عنوان کرد که با رسانه ها، فعالین اجتماعی و فرهنگی و هنری و همچنین طبقه رشت دوست و گیلان دوست جامعه ارتباط بسیار خوبی دارد، اما هر بار او با چالش‌ها و مسائلی روبرو می‌شود که می‌بایست از بابت تولید آن‌ها جداً ابراز نگرانی کرد.

رئیس سابق کمیسیون بهداشت و رئیس فعلی کمیسیون توسعه پایدار شورای شهر رشت بارها و بارها با اظهارنظرها و گهگاهی نیز با ارائه طرح‌های رویایی حواشی قابل تاملی برای خود ایجاد کرده است، از طرح عجیب و غیرکارشناسی ورودی شهر رشت گرفته تا به امروز که طرح شماتیک و عجیب ورزشگاه برای سپیدرود و داماش را مطرح می‌کند.

رضویان در مطلبی عجیب و قابل تامل مدعی شده که شأن مردم رشت داشتن یک ورزشگاه آبرومند است و باید چنین کنیم و چنان شود! اما سوالی که باید از رئیس کمیسیون توسعه پایدار شورای شهر رشت پرسید این است که آیا وضعیت آسفالت رشت در شأن مردم این شهر است؟ وضعیت مبلمان شهری رشت چطور؟ یا برای مثال وضعیت فضای سبز شهری در شأن مردم رشت است؟ وضعیت زیباسازی و المان‌های شهری در شأن مردم رشت است؟ وضعیت رودخانه‌های شهر در شأن مردم رشت است؟ وضعیت ترافیک چطور؟ آیا این وضع ترافیکی نیز در شأن مردم رشت است؟!

آنچه باید به سید حسین رضویان توصیه کرد این است که بجای رویاپردازی و طرح مسائلی که کف جامعه را بیش از این نا امید می‌کند، گوش بر روی مشاوره‌های غلط اطرافیان بسته و کار در شورا را کمی رئال‌تر ببیند، خدمت کردن به مردم فقط انجام ابر پروژه نیست، انجام امورات عادی و روال معمول در شهر رشت بسیار بیشتر از رویاپردازی و تولید محتوای خیالی خدابیامرزی به همراه خواهد داشت!