به گزارش غیرمنتظره و به نقل از افق امروز، سنبل آبی گیاهی آبزی بومی در حوضه آمازون است که چند سالیست وارد تالاب‌های کشور شده، ابتدا در تالاب بین المللی انزلی و عینک رشت گزارش شد و از آنجا که سرعت رشد بالایی دارد، در مدت زمان کوتاهی بخش زیادی از تالاب‌ها را پوشاند و مشکلات زیادی را برای زیستمندان این مناطق آبی به وجود آورد، سنبل آبی گیاهی مهاجم و در خارج از محدوده بومی خود بسیار مشکل ساز است، با وجود تمام این مشکلاتی که به وجود می‌آورد اما گل‌های بسیار زیبایی به رنگ‌های بنفش، صورتی و ارغوانی دارد و شاید همین طیف رنگی زیباست که انسان‌ها را مسحور و مسخ می‌کند و بدون توجه به خطرناک بودن آن، گیاه را دست به دست و زمینه مرگ تدریجی تالاب را فراهم می‌کنند.

با توجه به تهاجمی بودن این گیاه، چندی پیش خبر رسید که پای سنبل آبی به تالاب‌های استان مازندران هم باز شد و حدود ۹۰ درصد از آب بندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن بابل را در تسخیر خود درآورده است، این زنگ خطری برای سایر استان‌ها و تالاب‌های موجود در آن‌ها است چون به نظر می‌رسد که شیطان آبی بسیار به آن‌ها نزدیک شده پس باید چاره‌ای اندیشید.

این فقط مشکل کشور ما نیست چون ریشه‌های بلند این گیاه در جان تالاب‌های زیادی در کشورهای مختلف ریشه دوانده و جانشان را به تدریج میمکد، بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود ۱۱ کشور در دنیا درگیر مبارزه با سنبل آبی هستند و روش‌های مختلفی را برای مقابله آن به کار گرفتند، در نهایت سه روش مقابله مطرح شده که عبارتند از روش میکانیکی یا همان جمع آوری دستی یا ماشینی گیاه قبل از گلدهی، روش شیمیایی با استفاده از علف کش‌ها و روش‌های بیولوژیک با بهره گیری از حشرات و قارچ ها، حال اینکه هر کدام از این روش‌ها تا چه اندازه موفق بودند نیاز به بررسی و تحقیق دارد.

متخصص مدیریت زیست‌بوم‌های تالابی معتقد است که درباره تاثیر سه روش مقابله با سنبل آبی که در جهان انجام شده، در کشور تحقیقی صورت نگرفته در حالیکه باید هر سه روش بررسی و اثر آن‌ها مشخص شود.

علی ارواحی در گفت و گو با خبرنگار محیط زیست ایرنا گفت: وضعیت تالاب‌های کشور بسیار شکننده است از یک طرف با کم آبی و ندادن حقابه دست و پنجه نرم می‌کنند و از طرف دیگر گرفتار گونه‌های مهاجمی از انواع گیاهان و آبزیان شده‌اند که عرصه را بر آن‌ها تنگ کرده است.

وی اظهار داشت: ورود گونه‌های غیربومی به تالاب‌ها چند سالیست که مطرح است نمونه بارز آن ورود سنبل آبی به تالاب انزلی و گونه ماهی تیلاپیا به تالاب شادگان و برخی تالاب‌های دیگر است، ورود این گونه‌های مهاجم به تنوع زیستی بومی تالاب‌ها آسیب‌های فراوان وارد می‌کند.

وی ادامه داد: سنبل آبی جزو ۱۰ گونه بسیار پرخطر گونه‌های مهاجم گیاهی در تمام دنیا به شمار می‌رود، گیاهی به شدت پرخطر است که وارد تالاب‌های کشور شده و مشکلات زیادی را به وجود آورده است، از این رو باید تمهیداتی برای مقابله با آن اندیشیده شود، همچنین باید از تجربه کشورهای دیگر که روش‌های مقابله با سنبل آبی را تجربه کرده اند، بهره بگیریم.

ارواحی درباره اینکه آیا نمونه موفقی در راستای مقابله با سنبل آبی در دنیا وجود دارد گفت: چون سنبل آبی جزو ۱۰ گونه پرخطر است از این رو قطعا در دنیا تالاب‌هایی هستند که با این گونه دست و پنجه نرم می‌کنند و کشورها برای مقابله با آن روش‌هایی را اتخاذ کرده‌اند و شاید هم موفقیت‌هایی کسب کرده باشند اما متاسفانه در کشور ما درباره تجربیات موفق در این زمینه مطالعه و بررسی صورت نگرفته که باید هرچه زودتر در دستور کار قرار گیرد و قبل از اینکه سنبل آبی تمام تالاب‌های ما را گرفتار کند برای مقابله با آن راه چاره‌ای بیندیشیم که در این راه می‌توانیم از کارشناسان بین المللی کمک بگیریم تا راهکارهای خود را به ما معرفی کنند.

وی درباره نحوه پراکنش سنبل آبی اظهار داشت: متاسفانه پاسخی وجود ندارد که سنبل آبی چگونه وارد کشور و اکوسیستم‌های تالابی شده است، بنابراین لازم است روی آگاهی‌رسانی و آموزش در بخش‌های دولتی و خصوصی کار شود؛ ممکن است در نقطه‌ای بخش دولتی و یا خصوصی بخواهد بهره برداری انجام دهد و بدون اینکه بداند چه آسیبی به اکوسیستم وارد می‌کند؛ فاجعه به بار آورد برای همین آگاهی‌رسانی ضرورت دارد.

متخصص مدیریت زیست‌بوم‌های تالابی تاکید کرد: به عنوان مثال در گذشته سازمانی در بخش دولتی در منطقه‌ای یک گونه ماهی رهاسازی کرد و بعد این مداخله باعث شد تا اکوسیستم منطقه تحت تاثیر قرار بگیرد و از بین برود از این رو هر گونه رهاسازی در طبیعت باید با آگاهی و دانش انجام شود تا عواقب بدی برای اکوسیستم به همراه نداشته باشد.