به گزارش غیرمنتظره و به نقل از چند ثانیه، عبدالرضا خزایی – روزنامه نگار: باران بارید و شهر را برد. این خلاصه‌ی وضعیت امروز رشت است؛ شهری که سال‌هاست قربانی سوءمدیریت و بی‌تدبیری شده، این بار هم تسلیم سیلاب شد. بارندگی بی‌سابقه‌ی ۱۲۰ میلی‌متری در این شهر نباید به فاجعه ختم می‌شد. اما شد. چرا؟ چون همان مدیرانی که وظیفه داشتند از قبل برای چنین روزی آماده باشند، باز هم غافلگیر شدند.

حالا مردم در خانه‌های آب‌گرفته و خیابان‌های پر از گل‌ولای، تاوان بی‌کفایتی را پس می‌دهند. رودخانه‌های زرجوب و گوهررود که باید مسیر طبیعی تخلیه‌ی آب باشند، به دلیل لایروبی نشدن، خود به عامل تشدید بحران تبدیل شدند. وقتی بستر رودها سال‌هاست که با انباشت زباله، فاضلاب و بی‌توجهی پر شده، دیگر جای تعجب نیست که باران به جای نعمت، به نقمت تبدیل شود.

مدیریت شهری و استانی بار دیگر در برابر آزمونی ساده مردود شد. آیا کسی نمی‌دانست که گیلان استان پربارشی است؟ آیا کسی از احتمال وقوع سیلاب در چنین شرایطی خبر نداشت؟ این حجم از بی‌برنامگی، دیگر اتفاقی نیست، بلکه ناشی از یک سیستم مدیریتی فرسوده و ناکارآمد است که فقط پس از وقوع فاجعه ظاهر می‌شود، مقابل دوربین‌ها می‌ایستد، قول می‌دهد، و بعد همه‌چیز را به فراموشی می‌سپارد.

اما این بار، مردم رشت نباید بگذارند صدای اعتراضشان خاموش شود. باید از مسئولان پاسخ بخواهند. چرا رودخانه‌های شهر لایروبی نشده‌اند؟ چرا معابر شهری همچنان فاقد سیستم دفع آب‌های سطحی کارآمد هستند؟ چرا توسعه‌ی شهری بدون در نظر گرفتن اصول اولیه‌ی ایمنی و زیست‌محیطی ادامه دارد؟

سیل اخیر تنها یک حادثه‌ی طبیعی نبود؛ بلکه نتیجه‌ی دهه‌ها بی‌برنامگی و بی‌مسئولیتی است. اگر امروز برای اصلاح این وضعیت اقدامی جدی صورت نگیرد، فردا دوباره باران خواهد بارید، سیل خواهد آمد، و این چرخه‌ی بی‌کفایتی ادامه خواهد یافت. تا چه زمانی قرار است مردم هزینه‌ی ندانم‌کاری مدیران را با خانه و زندگی خود بپردازند؟