یکی از عبرت‌های جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی بر ایران، وجود عوامل نفوذی داخلی با فرمان گرفتن از صهیونیست‌ها برای دادن اطلاعات به این رژیم است.

مهاجران افغانستانی در ایران در هیچ کدام از این سه طیف گردشگر یا توریست، پناهجو یا مهاجر جا نمی‌شوند. اصولا اصطلاح مهاجر افغانستانی را ما به معنای متعارف مهاجر استفاده نمی‌کنیم.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشته که هر روز و هر ساخت تاخیر در اخراج اتباع غیرمجاز افغانستانی به زیان کشور است.

در سال‌های اخیر با افزایش موج ورود مهاجران به کشور، این موضوع به یکی از چالش‌های مهم برای شهروندان و سیاستگذاران تبدیل شده است. دو نگاه درخصوص مهاجران وجود دارد؛ نگاه نخست این است که باید تمام این اتباع از کشور اخراج شوند و از ورود اتباع جدید جلوگیری شود. در مقابل، نگاه دوم بر این باور است که در ایران باتوجه به کاهش رشد جمعیت جوان و همچنین تشابه فرهنگی با کشور همسایه، نیاز است که از این اتباع در برخی مشاغل استفاده کرد.

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه گفت: بخش عمده‌ای از سیاست‌مداران چپ و راست کشور ما دچار یائسگی سیاسی شده‌اند. نه یک رویش فکری دارند و نه رویش بدنه تشکیلاتی دارند. اصلا قیافه‌های برخی از این‌ها را ببینید که اتفاقا به دولت رفته‌اند از قیافه‌شان نوعی مردگی و کهنگی می‌بارد.

ابوترابی، عضو کمیسیون شوراها و امورداخلی کشور گفت: هدف از تشکیل سازمان ملی مهاجرت این است که ۱۷ نهادی که کارت و دفترچه به اتباع خارجی داده‌اند را در یک بانک اطلاعات تجمیع کنیم.

بی‌تردید حضور گسترده جمعیت مهاجر می‌تواند به فرایند جوان‌سازی جمعیت کمک کند. اما آیا رسیدن به این هدف با هر ابزاری و با هر هزینه‌ای قابل‌توجیه است؟ پذیرش جمعیت مهاجر با هر استدلالی که انجام بگیرد، هرگز نباید منجر به تغییر بارز بافت جمعیتی هر منطقه از کشور شود. تدوین‌کنندگان قانون اساسی به‌درستی اهمیت حضور مردم و ضرورت جلب رضایت آنان در امور مختلف کشورداری را درک کرده‌اند. حال در مورد امر مهمی چون کیفیت و کمیت حضور جمعیت مهاجر باتوجه به تأثیر عمیق این امر بر زندگی روزمره مردم و آینده کشور، طبعاً باید هرگونه اقدامی در مورد این پرونده با جلب نظر و رضایت عموم شهروندان اتفاق بیفتد.