ترامپ ابتدا یادداشت فشار حداکثری را امضا می‌کند، سپس مذاکره را به‌عنوان امتیاز مطرح می‌کند. در مقابل، در ایران ابتدا سیگنال ضعف ارسال می‌شود و بعد، با ادبیاتی مملو از اشتیاق، میز مذاکره سوزانده می‌شود.

مارکو روبیو وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا در پی واکنش‌های جهانی درباره طرح جنجال برانگیز دونالد ترامپ رئیس جمهوری این کشور درباره جابجایی اجباری مردم غزه با تاکید بر اینکه این طرح خصمانه نیست، در توجیه آن گفت: ترامپ پیشنهاد بازسازی غزه را ارائه کرده است.

نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای یادآوری عملیات تروریستی اسرائیل در استفاده از پیجر برای به شهادت رساندن و مجروح کردن صدها نفر در لبنان، یک پیجر به رئیس‌جمهور آمریکا هدیه داد.

رئیس‌جمهور آمریکا گفت: من می‌خواهم ایران کشوری بزرگ و موفق باشد، اما کشوری که نتواند سلاح هسته‌ای داشته باشد.

مذاکرات ایران و آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ همیشه یکی از مباحث حساس و پیچیده در دیپلماسی بین‌المللی بوده است. ترامپ اخیراً اعلام کرده است که آماده مذاکره با ایران و رسیدن به توافقی جدید است. با این حال، سیاست‌های فشار حداکثری همچنان ادامه دارد و ایران باید رویکردی هوشمندانه در مقابل این شرایط اتخاذ کند.

حتی با وجود اینکه رویه و لحن ترامپ در دو هفته اخیر در قبال دوستانی مانند کانادا، مکزیک، کلمبیا، پاناما، دانمارک و اروپا تند و تهدیدآمیز بوده است، شاهد رویه مشابهی در قبال ایران نیستیم و حتی تندروهای اطراف ترامپ نیز در این مورد با او هماهنگ بوده‌اند. به علاوه، علائمی مانندعدم انتقاد از ایران در شورای حقوق بشر و قطع کمک مالی به تعدادی از نهادهای مخالف ایران نیز گویاست. این رویه می‌تواند به ایجاد جو مناسب کمک کند.

روزنامه واشنگتن پست سه‌شنبه به نقل از یک مقام صهیونیستی نوشت که دولت جدید آمریکا بر هدف متفاوتی در خاورمیانه متمرکز است و «حمله به ایران دیگر موضوع بحث نیست.»

علی اکبر احمدیان دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: برخی افراد گفتگو و مذاکره را در تقابل با استقامت قرار می‌دهند. این برداشت اشتباه است. با کفار هم می‌شود مذاکره کرد، اما با رعایت چه اصلی؟ بر مبنای اصل مقاومت می‌شود، مذاکره کرد.

در حالی که سیگنال‌های بسیاری از سوی دولت‌مردان مبنی بر آمادگی ایران برای آغاز گفت‌وگوها با آمریکا مخابره می‌شود، ابهامات بسیاری در خصوص فراهم‌بودن میز مذاکره و موضوعاتی که طرفین می‌خواهند بر سر آن گفت‌وگو کنند، وجود دارد.

زیدآبادی نوشت: مذاکره و گفتگو به خودی خود نه کورکننده و نه شفادهنده است. بستگی به نتیجه‌اش دارد. با این حال، خرد و تجربۀ بشری نشان می‌دهد که همواره مذاکره بهتر از عدم‌مذاکره است؛ چون در حداقل صورت آن، شفافیت ایجاد می‌کند و راه حدس و گمان‌های باطل را می‌بندد.