مبارزه با فساد و رانت و سوء استفاده و ناکارآمدی و سوء مدیریت و اشرافیگری وقتی به نتیجه می‌رسد که نگاه حزبی و جریانی، خودی و غیرخودی، کلاهی و کراواتی، فامیلی و غیرفامیلی، حوزه‌ای و دانشگاهی، با حجاب و شل حجاب و… در میان نباشد و از همه مهم‌تر با ریشه‌ها سفت‌تر و تندتر و قاطع‌تر برخورد شود.

هیات وزیران دیروز فهرست اصلاحات تعرفه‌ای وتغییرات سود بازرگانی ۲۴۰ قلم کالا برای سال جاری را منتشرکرد. لیست منتشره حاوی کالاهایی است که بیشتر آن مصرف عمومی دارند؛ مانند چای، سیگار، خودرو، تلفن همراه، کلاه ایمنی خودروسازان، تراکتور ومانند آن.

روزنامه اطلاعات در سرمقاله خود در نقد اظهارات مخالفان دولت، طعنه‌ای هم به دولت سیزدهم زد.

به‌تازگی دلسوزانی پیدا شده‌اند که دارند نعل وارونه می‌زنند و بر طبل جنگ می‌کوبند.

مصلحت حکم می‌کند که در عرصه سیاست خارجی انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان دهیم، فضای ملتهبی که پیرامون سیاست‌ها و برنامه‌های ایران در عرصه منطقه‌ای و جهانی شکل گرفته است را آرام سازیم و کشور را از صخره سخت تحریم‌ها عبور دهیم.

همه مردم تقریباً همه مشکلات را می‌دانند. اینکه سیستم خوب کار نمی‌کند، دولت کارآمدی لازم را ندارد و در مسیر توسعه حرکت نمی‌کند. خروجی این همه بودجه و هزینه حتی نیمی از آنچه که باید نیست؛ اما کار ارکان حکومت و دولت، نه گلایه و شکوه است و نه درد دل و نصیحت. کار مقامات آن است که مشکلات پیشارو را بردارند و بعد بگویند این مشکل بود، مشکل سختی هم بود اما توانستیم برش داریم.

قوۀ مجریه به تنهایی نمی‌تواند بار مشکلات را به دوش گیرد و جامعه را از گذرگاه بحرانهای اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی عبور دهد.

در پنج سال اخیر برای دولتمردان ما، بارها فرصت مذاکره و معامله و گشایش‌های ضروری حاصل شد، خاصه در ابتدای کار دولت رئیس جمهوری فقید ایران آقای رئیسی، اما کاسبان و رندان، با وعده زمستان سخت اروپایی، نتایج مذاکراتی طاقت فرسا را معطل و متوقف کردند.

برنامه‌های ویژه صداوسیما در دعوت از مخالفان مذاکره و حمله به تیم مذاکره قبلی برجام و به‌ویژه جواد ظریف و تهیه گزارش‌های خبری درباره آثار و تبعات زیانبار برجام به تعبیر متولیان و برنامه‌سازان سیمایی از جمله تلاش‌هایی است که در جریان است تا قبل از اینکه حتی مذاکره‌ای در کار باشد یا گفتگویی آغاز شود، مرگ آن را از همین حال رقم بزنند

فضای دودزده و سرد تهران و بسیاری از شهرهای ایران، زنگ خطر برای جان شهروندانی است که طی سال‌ها و دهه‌ها به مسئولان و مدیران کشور وکالت داده‌اند که امور مُلک را با تدبیر و آینده نگری مدیریت کنند، نیازها و کاستی‌ها را برطرف و مشکلات را حل کنند و سر و سامانی به امور جاری بدهند.